خلاصة:
یکی از عواملی که نقش بسزایی در بهبود کیفیت زندگی داشته ، گردشگری است. امروزه گردشگری به عنوان یک رویکرد اقتصادی پویا و دارای ویژگیهای بارز و منحصر به فرد. به یکی از بزرگترین و پرمنفعتترین صنایع در اقتصاد جهان تبدیل شده است و به عنوان یک فعالیت پویا نقش بسزایی در ارتقای کیفیت زندگی درنواحی روستایی داشته است. به عنوان گستردهترین صنعت خدماتی دنیا، جایگاه ویژهای را در عرصههای اقتصادی، اجتماعی و سیاسی به خود اختصاص داده است.رشد و توسعه این صنعت در دهههای اخیر در کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه سبب بازساخت و تغییرات اجتماعی، اقتصادی و محیطی گوناگونی در محیط و جامعه میزبان گشته است. هدف مقاله حاضر برای بررسی تاثیر نقش توسعه گردشگری در ارتقای کیفیت زندگی درنواحی روستایی (مطالعه موردی شهرستان پارس آباد مغان) می باشد. تحقیق حاضر ازنظر نوع کاربردی و ازنظر ماهیت، توصیفی – تحلیلی و برای گردآوری دادهها از روشهای کتابخانهای و میدانی (پرسشنامه) استفاده شده است. جامعه آماری تحقیق، 13 روستا موردمطالعه در شهرستان پارسآباد میباشد که طبق فرمول کوکران 352 خانوار بهعنوان حجم نمونه تعیین و با استفاده از روش نمونهگیری سیستماتیک پرسشنامهها تکمیل شد. برای تجزیهوتحلیل اطلاعات از آمار توصیفی و استنباطی (ضریب همبستگی پیرسون وt تک نمونهای) استفادهشده است. یافته های تحقیق نتایح حاکی از آن است که توسعه گردشگری در بهبود کیفیت زندگی تأثیر داشته است. با توجه به ابعاد اجتماعی و اقتصادی به ترتیب 6016/3 ، 3 / 5833 را داشته اند. توسعه گردشگری باعث تنزل محیطی کیفیت زندگی شده است. همچنین توسعه گردشگری بر روی رضایت مندی ساکنین یا تأثیرضریب کل را 0/724 داشته است کلید وازه: گردشگری، گردشگری روستایی،کیفیت زندگی،شهرستان پارسآباد مغان
One of the factors that has played a significant role in improving the quality of life is tourism Today, tourism as a dynamic economic approach with distinctive and unique features. It has become one of the largest and most profitable industries in the world economy and as a dynamic activity has played a significant role in improving the quality of life in rural areas. As the largest service industry in the world, it has a special place in the economic, social and political fields. The growth and development of this industry in recent decades in developed and developing countries has led to reconstruction and social change. , Has hosted a variety of economic and environmental environments and communities The purpose of this article is to investigate the impact of the role of tourism development in improving the quality of life in rural areas (case study of Parsabad Moghan city). The present research is applied in terms of type and descriptive-analytical in nature and library and field methods (questionnaire) have been used to collect data. The statistical population of the study is 13 villages in Parsabad city, which according to Cochran's formula, 352 households were determined as the sample size and the questionnaires were completed using systematic sampling method. Descriptive and inferential statistics (Pearson correlation coefficient and one-sample t-test) were used to analyze the data. Research Findings The results indicate that the development of tourism has had an effect on improving the quality of life. According to the social and economic dimensions, with an average of 3.6016, they had 5833.3, respectively. Tourism development has degraded the quality of life environment. Also, the development of tourism on the satisfaction of residents or the impact of the total coefficient has been 0.724.
ملخص الجهاز:
نه اينکه تحت عناوين دستگاه هاي اکولوژيکي و سياسي باشد و براي اين کار لازم است تا گردشگري قطعه قطعه موجود، جايگزين يک گردشگري با مقياس بزرگتر و يکپارچه تر و با آگاهي بسيار بيشتر به وابستگي به منابع فرهنگ و طبيعي 1 Tokarchuk 2 Choi 3 UyVal Sirgy شده و سياست ها از کميت به سوي کيفيت هدايت شود(اميني و همکاران ، ١٣٩٤: ١٠٥و چقاجردي، ١٣٩٣ ).
به منظور مطالعه بررسي تاثير نقش توسعه گردشگري در ارتقاي کيفيت زندگي درنواحي روستايي (مطالعه موردي شهرستان پارس آباد مغان ) انتحاب گرديد که به از لحاظ متغير و براي متغير وابسته (تاثير گردشگري در ارتقاء کيفيت زندگي) و در نهايت از ديدگاه ساکنين دائمي در روستاهاي نمونه ٤ شاخص (اقتصادي، اجتماعي،کلبدي و زيست محيطي) به اقدام به تهيه و تدوين با طيف ليکرت گرديده است جهت ارزيابي پايايي داده ها از آزمون آلفاي کرونباخ استفاده شد، که براي شاخص هاي گردشگري ضريب ٠/٧٩ درصد و براي کيفيت زندگي ٨٢ /٠ درصد به دست آمد که نشان از رضايت بخش بودن داده ها براي انجام تحقيق مي باشد.
Choi & Leng Choi, Waa (2016), ImSactV of touriVm on the quality of life of local reVidentV in Hue, Vietnam, An International -ournal of TouriVm and HoVSitality ReVearch, Volume 63, - IVVue 4.