خلاصة:
هجرت پیامبر(ص) به مدینه، سرآغاز حکومت اسلامی بود. در آن زمان جامعه نوبنیاد اسلامی دارای ساختار اقتصادی ابتدایی بود. پیامبر(ص) برای اداره کردن جامعه میبایست این نظام را از نظر اقتصادی اصلاح
میکرد. بنابراین ایشان به اصلاحاتی در ساختار اقتصادی مدینه اقدام نمودند. شغلهای فاسد توسط پیامبر(ص) مذموم شمرده و حذف شدند. به جهاد و رفاه اقتصادی و اشتغال توجه ویژهای شد و ایشان به توسعه عمران و آبادانی همت نمودند. روشهای اقتصادی پیامبر(ص) در دو زمینهی درآمد و هزینه بود که هدف مقالهی حاضر تمرکز بر مسأله هزینه و تبیین تخصیص منابع بر پایه سیاست اقتصادی پیامبر(ص) است. برخی از روشهای تخصیص منابع در قرآن بیان شده بود و بخشی که در قرآن نیامده بود را خود پیامبر(ص) اقدام مینمود. پژوهش حاضر که با روش توصیفی تحلیلی و با تکیه بر منابع دست اول تاریخی به نگارش درآمده است، درصدد بررسی سیاست اقتصادی پیامبر(ص) در تخصیص منابع و هزینه کردن بوده.
بر این اساس مقاله حاضر به این نتیجه دست یافته که تخصیص منابع از سوی پیامبر(ص) در سه جهت عمده که عبارتند از ایجاد رفاه و از میان بردن فاصله طبقاتی، توانمند نمودن مسلمانان از نظر نیروی نظامی و عمران و آبادانی و توسعه اقتصادی انجام میشده است.
The beginning of an Islamic government, migration of the Prophet to Medina. At that time, the nascent Islamic community has the initial economic structure. The Prophet used to administer the society must reform this system. So they attempted to reform the economic structure of Medina. Corrupt jobs by the Prophet discouraged and excluded. They and pay special attention to Jihad and economic prosperity and employment and the development efforts of their development and prosperity. Prophet economic policies in the context of income and expenses that this paper focuses on explaining the question of the cost and resource allocation based on the economic policy of the Prophet. Some of the methods of allocation of resources was expressed in the Qurchr('39')an and Part was action with Prophet. This research written with descriptive-analytic method based on historical primary sources, Seeks review of Prophets economic policy in resource allocation and spending. The paper concluded that Allocation of resources from the Prophet in three major have been carried out that include the creation of prosperity and the elimination of the gap, empowering the Muslims of military force and economic development and prosperity and development
ملخص الجهاز:
حضرت (ص ) براي هزينه کردن آن هم همين روش را به کار مي بـرد و بنا بر دستور اسلام که در قرآن بيان شده بود و بعد از آن براساس سياست هاي خـود، درآمـدها را بين مسلمين تقسيم مينمود.
مانند بررسي وضع مالي و ماليه مسلمين از آغاز تا پايان دوره امويـان از ابوالقاسم اجتهادي، دولت اسلامي و نظام توزيع درآمد از وهاب قليچ و همچنين منابعي مثل اقتصاد صدر اسلام از سيد کاظم صدر به صورت کلي سياسـت اقتصـادي پيـامبر(ص ) را مـورد بحـث قـرار داده اند اما مورد موضوع اين مقاله تا کنون تحقيق مستقلي با اين عنوان انجام نشده است .
اما پيامبر(ص ) در هزينه هاي خود در مواقع زيادي فقرا را بيشتر حمايت ميکرد، تا آنان هم بتوانند از حداقل درآمد بـراي زنـدگي کـردن برخوردار شوند؛ همان گونه که غنايم بني نضير بين مهاجران تقسيم شد و فقط دو نفر از انصـار کـه فقير بودند از آن بهره مند شدند.
وقتيکه پيامبر(ص ) به مدينه مهـاجرت کـرد، بـاغ هـا و مـزارع تمامـا در مالکيت انصار بود و مهاجران صرفا داراي نيروي کار و آن هم به شکل غير ماهر بودند، از طرف ديگر مهاجران که در تجارت مهارت داشتند به خاطر اين که همه يا بيشتر اموال شـان را در مکـه گذاشـته بودند و امنيت لازم را هم براي تجارت در مدينه نداشتند نميتوانستند از مهارت خود استفاده کنند.