خلاصة:
سابقه و هدف: تمرینات ویبریشن کل بدن (WBV) به عنوان یک جایگزین کارآمد برای بهبود عملکرد جسمانی در سالمندان به نظر میرسد. هدف از انجام این پژوهش مقایسه تاثیر هشت هفته تمرینات ویبریشن کل بدن و طناب زنی با دو شدت مختلف بر شاخصهای الکترو مایوگرافی عضلات مردان سالمند بود. مواد و روشها: 36 مرد سالمند (با میانگین سنی 16/4±83/65 سال؛ قد 90/3±26/169سانتیمتر؛ وزن 62/4±04/77 کیلوگرم؛ شاخص توده بدن 69/0±86/26کیلوگرم بر مترمربع) به روش نمونهگیری هدفمند و در دسترس انتخاب و بهطور تصادفی به سه گروه: شدت زیاد (12=N)، شدت کم (12=N) و کنترل (10=N) تقسیم شدند. تمرینات ویبریشن در دو گروه شدت زیاد و کم به ترتیب با فرکانس 40 و 25 هرتز و دامنه 3 میلیمتر بود. در تمرین طناب زنی شدت بر اساس مقیاس بورگ در سطح 14و 13 با 35-30 پرش در دقیقه برای هر دو گروه اعمال شد. شاخصهای الکترو مایوگرافی عضلات شامل هم فعالسازی نسبت عضلات آگونیست به آنتاگونیست در اندام تحتانی و فوقانی، دامنه عضله و فرکانس میانگین توان عضلات در اندام تحتانی و فوقانی در پیشآزمون و پایان هشت هفته ثبت شد. از روش آماری آنالیز واریانس با اندازهگیری مکرر برای تجزیه و تحلیل دادهها و از نرمافزار SPSS نسخه 20 استفاده شد. یافتهها شاخصهای الکترومایوگرافی در گروههای تمرینی با شدت زیاد و شدت کم در مقایسه با گروه کنترل بهبود معنی داری نشان داد (05-/0p). نتیجهگیری: به نظر میرسد هردو شدت برنامه ترکیبی ویبریشن - طناب زنی سبب بهبود کارکرد فعالیت الکتریکی عضلانی در اندامهای فوقانی و تحتانی مردان سالمند شده است. اما میانگین این بهبود در شدت بالا، بیشتر میباشد. کلید واژهها: تمرین ترکیبی - شدت - الکترومایوگرافی – سالمندی
Background and Purpose: Whole body vibration (WBV) exercises appear to be an effective alternative to improving physical function in the elderly. The aim of this study was to compare the effect of eight weeks of whole body vibration exercises and rope skipping training with two different intensities on electromyography indices of elderly men. Methodology: 36 elderly men (mean age 65.8 ± 4.2 years; height 169.3 ±3.9 cm; mass 77.1 ± 4.6 kg; body mass index 26.9±0.7 kg.m2) were selected by purposive and available sampling method and randomly divided into three groups of high intensity (N=12), low intensity (N =12), and control (N =10). Vibration exercises were performed with a frequency of 40 Hz and 25 Hz, with a range of 3 mm . In rope training, intensity was applied with 30-35 jumps per minute for both groups. Electromyographic indices of biceps brachii, triceps brachii, rectus femoris and biceps femoris muscles including activation of the ratio of agonist and antagonist muscles, muscle amplitude, and average muscle power frequency were calculated in the pre-test and at the end of eight weeks. Results: The electromyographic indices in the high intensity and low intensity training groups showed a significant improvement compared to the control group (p≤0.05). There was no significant difference between the two training groups in any of the variables (p>0.05). Conclusion: The both the intensity of the combined vibration-rope programs have improved the function of electrical muscle activity in the upper and lower limbs of older men.
ملخص الجهاز:
مواد و روشها: ٣٦ مرد سالمند (با میانگین سنی ٤/١٦±٦٥/٨٣ سال ؛ قد ٣/٩٠±١٦٩/٢٦ سانتیمتر؛ وزن ٤/٦٢±٧٧/٠٤ کیلوگرم ؛ شاخص توده بدنی ٠/٦٩±٢٦/٨٦کیلوگرم بر مترمربع ) به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و به طور تصادفی به سه گروه : شدت زیاد (١٢=N)، شدت کم (١٢=N) و کنترل (١٠=N) تقسیم شدند تمرینات ویبریشن در دو گروه شدت زیاد و کم به ترتیب با فرکانس ٤٠ و ٢٥ هرتز و دامنه ٣ میلیمتر بود و به صورت متناوب (یک دقیقه WBV: ٣٥-٣٠ استراحت بین ست ها) به مدت ٣٠ دقیقه با چهار وضعیت (شنای کامل ، فلکشن معکوس ساعد، لانچ ، اسکات پا) روی دستگاه ویبریشن ، سه جلسه در هفته و در طول هشت هفته به همراه تمرینات طناب زنی اعمال شد.
یافته ها: شاخص های الکترومایوگرافی (هم فعال سازی نسبت عضلات موافق و مخالف ، دامنه و فرکانس میانگین توان عضله ) در عضلات اندام فوقانی و تحتانی در گروه های تمرینی با شدت زیاد و کم در مقایسه با گروه کنترل بهبود معناداری نشان داد (٠٠٥ واژه های کلیدی: تمرین ترکیبی، شدت ، الکترومایوگرافی، سالمندی ١ دانشجوی دکتری فیزیولوژی ورزشی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه حکیم سبزواری، سبزوار، ایران ٢ استادیار گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه حکیم سبزواری، سبزوار، ایران .
روش پژوهش این تحقیق از نوع نیمه تجربی با طرح پیش و پس آزمون با گروه کنترل و یک کار آزمایی بالینی تصادفی، یک سو کور بود که به مقایسه اثر هشت هفته تمرین ترکیبی ویبریشن - طناب زنی با دو شدت مختلف بر شاخص های 1 Electromyography Root Mean Square 2 Overload 3 Large Effect-Size 4 EMG الکترومایوگرافی عضلات مردان سالمند پرداخت .