نقش و نگارهای عامیانه بلوچ مقالة

"در همه جای این آثار علاقه آنها را به سرزمینشان می‌بینیم و در می‌یابیم که صحرای خشک و تهی بلوچستان برای بلوچ عزیز و گرامی است. بلوچها در شعر و ترانه‌هاشان هم ازین دلبستگی سخن گفته‌اند تا آنجا که«چوب خشک وطن»را بر همه جهان ترجیح داده و رندانه سروده‌اند:هر چند سرزمین بیگانه، خوب و زیبا باشد آباد باشد و جهان پذیرا حتی جویهای عسل در آن جاری باشد برای بلوچ، چوب خشک وطن از همه جهان بهتر است 2بلوچ ترانه‌های میهنی، زیاد دارد. هنرمند بلوچ به لحاظ این اعتقاد و برتر شمردن بلوچستان بر همه جهان، بر آن شده است تا کاستی‌های طبیعت را در آثار هنریش جبران کند و آفرینش را هر چه بهتر و زیباتر در آثار خود منعکس سازد. 3سوزن‌دوز بلوچی با اشکال هندسی، گلها و بوته‌های زیادی می‌آفریند چنانکه به حیرت می‌افتی:«که زن بلوچ درین صحرای خشک، این همه رنگ و نقش عجیب را از کجا آورده است که به این ظرافت می‌دوزد؟» 4گلها در سوزن‌دوزی و گلیم بافی ابعاد و اشکال گوناگون دارد. با این همه این اعتقاد در ما جان می‌گیرد که نقش و نگارهای عامیانه، همه جا نشان دهنده واقعیتهای زندگی، محیط اجتماعی، مردم جامعه، باورها، خصلتها و آرزوهای هنرمند است. پدر میر قنبر که از رفتن پسر هراس داشت کوشش کرد پسر را از جنگ باز دارد ولی مادر بار دیگر به او هشدار داد که:«تو اگر به جنگ نروی مثل این خواهد بود که من علف هرزه‌ای را تحویل این مردم و این زندگی داده باشم."