خلاصة:
هدف از این تحقیق بررسی مسئولیت مدنی ناشی از تولید و فروش محصولهای تراریخته است. روش تحقیق بهصورت کتابخانهای و روش گردآوری اطلاعات بهصورت فیشبرداری بود. نتایج حاصل از تحقیق نشان داد که در بسیاری از کشورهای جهان، نظیر کشورهای اتحادیة اروپا، ژاپن و مالزی، دستورالعملهایی برای کاربرد و تجارت این محصولها تدوینشده و اعمال میشود. با وجود این که ایران هنوز به شکل رسمی جزء تولیدکنندگان این محصولها به شمار نمیرود، اما انتظار میرود طی چند سال آینده به تولیدکنندگان و مصرفکنندگان آن ملحق شود. با این حال و با توجه به مسائل مطرحشده درخصوص زیانآور بودن مصرف محصولهای تراریخته، مهمترین بحث یعنی لزوم قوانین مربوط به محصولهای تراریخته و مسئولیت تولیدکنندگان و فروشندگان و عمدهترین بحث شیوة جبران خسارات زیاندیدة ناشی از مصرف محصولهای مزبور است که در قانون موضوعه، قانونگذار گرایش به شیوههای مرسوم اثبات تقصیر در نظام مسوولیت مدنی دارد؛ درحالیکه لزوم حمایت از زیاندیده در مقابل تولیدکنندگان و فروشندگان که اغلب از مانور اجتماعی و قدرت بیشتری در اختیار دارند جبران خسارت مبتنی بر خطر را ضروری میکند.
The aim of this study wasis to investigate the civil liability arising from the production and sale of transgenic products. The research method was library and the data collection method was fisheries. The results of the study showed that in many countries of the world, such as the European Union, Japan and Malaysia, guidelines for the use and trade of these products have been developed and implemented. Although Iran is not yet officially one of the producers of these products, it is expected to join its producers and consumers in the next few years. That is, the need for rules for transgenic crops and the responsibility of producers and sellers, and the main discussion is how to compensate for the losses caused by the consumption of these products. Seen in front of t Validators and vendors, who often have more social maneuvering and power, make it necessary to compensate for risk-based losses.