سازگاری نظریه فضیلت گرایی با اخلاق دینی مقالة

مسئلۀ مهم مطرح شده دراین پژوهش این است که اخلاق فضیلت می‌تواند بهترین وسازگارترین تبیین ازاخلاق دینی باشد. برای رسیدن به این مسئله ابتدا نظریه های اخلاق هنجاری -وظیفه گرایی وغایت گرایی وفضیلت گرایی- تبیین ومقایسه ی بین آن ها انجام می گردد. برتری نظریه فضیلت نسبت به دونظریه رقیب آشکاروپس ازتبیین اخلاق فضیلت محور، هریک مولفه های اصلی آن از قبیل: فضیلت، سعادت، نیت، حکمت عملی، الگوی اخلاقی وحدوسط بیان می-گردد. درادامه برخی مولفه های اخلاق دینی-ازقبیل خداباوری ومعادباوری، پرورش ملکات درونی وخودسازی، جایگاه الگوی اخلاقی دراخلاق دینی، نقش نیت دراخلاق دینی، حدوسط صراط مستقیم یا راه نجات و.... بررسی می شود. همچنین با توجه به قرابت ووحدت موضوع وغایت اخلاق فضیلت واخلاق دینی - به ترتیب علم نفس وسعادت _می توان نتیجه گرفت که اخلاق فضیلت واخلاق دینی نگاهشان به فاعل اخلاقی تکاملی وتعالی بخش است. و نیز می توان با رنگ دینی و جهت الهی دادن به غایت یعنی سعادت دراخلاق فضیلت، زمینه سازگاری این دو اخلاق را فراهم نمود.

سازگاری نظریه فضیلت گرایی با اخلاق دینی جعفر مروارید 1 جواد رقوی 2 زهرا حسینی 3 چکیده مسئلۀ مهم مطرح شده دراین پژوهش این است که اخلاق فضیلت می‌تواند بهترین وسازگارترین تبیین ازاخلاق دینی باشد. و نیز می‌توان با رنگ دینی و جهت الهی دادن به غایت یعنی سعادت دراخلاق فضیلت، زمینه سازگاری این دو اخلاق را فراهم نمود. از طرفی تفکر و اخلاق سکولاریزم که امروزه در عرصه‌های مختلف زندگی انسان‌ها پدیدار گشته است، تحقیق و بررسی‌های این‌چنینی را جدی‌تر می‌نماید؛ چراکه برخی از مکاتب اخلاقی بر این باورند که با کنارگذاشتن اخلاق دینی و فضائل اخلاقی اززندگی انسان ها می‌تواند مکتب و طریقی را برای بشر ترسیم نمایند که بدون توجه به دستورات دینی موجب سعادت شود. (امیدی ،1390، تبیین اخلاق فضیلت در فلسفه سیاسی کلاسیک، نشریه معرفت سیاسی، شماره 2، ص 8) با تمام این توصیفات باید متوجه بود که نظریه‌های غایت گرایی و وظیفه‌گرایی هر دو مربوط به نظریه‌های ناظر بر الزام هستند و تنها نظریه‌ی فضیلت‌گرا ناظر بر ارزش می‌باشد و برفضائل و منش اخلاقی تأکید دارد، نه صرفاً بر نتایج عمل یا وظیفه و قواعد اخلاقی؛ به همین جهت از مهم‌ترین نظریه‌های اخلاقی به حساب می‌آید. آنچه را که برخی از فضیلت گرایان سکولار ازآن غافل است؛ اهمیت نقش دین دراخلاق و تکامل فاعل در سایه زندگی اخلاق دینی می‌باشد. این مسئله بهترین ومهم‌ترین قرابت و نزدیکی اخلاق فضیلت با اخلاقی دینی است. در این دو اخلاق شناسایی ویژگی‌های فاعل و سعادت او نه شناسایی قواعد عمل اخلاقی صرف مطرح است.