خلاصة:
سوال اصلی این مقاله آن است که مواضع و فرآیند بسیج منابع حزب مشروطه ایران و سازمان فدائیان خلق اکثریت چه بوده است. چارچوب نظری مقاله پیش رو مبتنی بر نظریه بسیج سیاسی چارلز تیلی است که در آن براساس متغیرهای کنش جمعی، سازمان، منافع، بسیج منابع، فرصت/تهدید و سرکوب/تسهیل، فرآیند بسیج منابع این دو گروه را به‌صورت تطبیقی مورد بررسی قرار داده و تفاوت‌ها و شباهت‌های آن‌ها را ارائه خواهد داد. یافته‌های تحقیق با استفاده از روش کیفی از نوع تحلیل اسنادی و همینطور روش مقایسه ای، حاکی از آن است که مواضع و فرآیند بسیج سیاسی دو گروه دارای تفاوت‌های عمده‌ای است به‌نحوی‌که امکان هرگونه ائتلاف و همکاری نزدیک با توجه به اختلافات مبنایی بین آن‌ها منتفی است؛ لیکن هر دوی آن‌ها در موضع براندازی نظام جمهوری اسلامی و جایگزینی آن با نظام سیاسی مدنظر خود با یکدیگر هم‌نظر هستند. سوال اصلی این مقاله آن است که مواضع و فرآیند بسیج منابع حزب مشروطه ایران و سازمان فدائیان خلق اکثریت چه بوده است.
The main question of this article is: what are the positions and the process of mobilizing the resources of the Constitutional Party of Iran and the Fadaiyan Khalq Majority- Branch Organizatio. The theoretical framework of the present article is based on Charles Tilly's theory of political mobilization, in which, based on the variables of collective action, organization, interests, resource mobilization, opportunity / threat and repression / facilitation, the resource mobilization process of these two groups is comparatively examined and their differences and similarities explained. Findings of the research, using a qualitative method of documentary analysis as well as a comparative method, indicate that the positions and the process of political mobilization of the two groups have major differences so that the possibility of any alliance and close cooperation is ruled out due to fundamental differences between them; However, both of them agree on the position of overthrowing the Islamic Republic and replacing it with their own political system.
(
, 
, 
)
