ملخص الجهاز:
"جشنهای ایرانی،شهریورگان فرشته عبد الهی دانشجوی کارشناسی ارشد ایران شناسی دانشگاه شهید بهشتی در فرهنگ کهن سال این مرز و بوم همواره جشن و شادی با هم پیوندی ناگسستنی دارد و شادی از کردار«سپنتامینویی»معرفی شده است.
الف)جشنهای ماهیانه که برابری نام روز و نام ماه در آنها مناسبت گرفتن جشن است،مانند اردیبهشتان و خردادگان؛ ب)مناسبتهای مخصوص مانند خرداد روز از فروردینماه و گاهنبارها؛ ج)جشنهای سالیانه که بیشتر به نوروز و تغییر فصل زمستان و بهار باز میگردند،مانند سده و چهارشنبه سوری.
5 استاد بهار معتقد است:«اعیاد بازمانده از عهد باستان در ایران دو دستهاند؛یکی اعیاد دینی یا گاهنبارها که اعیادی از آن زردشتیان است و دیگر اعیادی ملی که رجستهترین آنها نوروز،مهرگان و جشن سده است.
جشنهای ماهیانه در ایران باستان سال دوازده ماه داشت و هر ماه سی روز بود.
در هر ماه هنگامی که نام روز و ماه به هم برابر میشد آن روز را جشن میگرفتند و تا پایان سال دوازده جشن ماهیانه داشتند که به باورهای دینی زردتشتی پیوند داشت.
یکی از تشریفات این جشن حضور یافتن رعایا و زیردستان برای شادباشگویی به پیشگاه شاهان و فرماندهان خود بود که آنان نیز در این روز از زیر دستنوازی و دلجویی و اطعام زیر دستان کوتاهی نمیکردند.
یکی از تشریفات این جشن حضور یافتن رعایا و زیردستان برای شادباشگویی به پیشگاه شاهان و فرماندهان خود بود که آنان نیز در این روز از ریردستنوازی و دلجویی و اطعام زیردستان کوتاهی نمیکردند».
خورشید موبد گفته است که آذرجشن،روز اول این ماه بود و این عید برای خلاصه بود و از روزهای معروف ایرانیان محسوب میشود."