خلاصة:
یکی از مکانهای دارای اهمیت برای ایجاد تعاملات روزانه میان کودک و طبیعت فضاهای مسکونی است که به طور متداول کودک در آن نادیده گرفته شده و هویتی برای کودک قائل نمی باشند. حضور طبیعت به صورت های متنوع در عرصههای باز، نیمه باز، بسته در خانه های سنتی می تواند الهامبخش بیان مبانی نوینی برای طراحی مسکن های معاصر باشد که بستر مناسبی برای رشد کودک و تعامل موثر وی با محیط زندگیاش را به ارمغان آورد. این مقاله با هدف ارزیابی اثرات مؤلفه های مسکن دوستدار کودک در جهت توسعه پایدار منطقه یک شهر تهران می باشد. روش تحقیق از نظر هدف کاربردی و از نظر روش شناسی تحلیلی و پیمایشی با ابزار پرسشنامه می باشد. جامعه آماری مورد استفاده کارشناسان و خبرگان در حوزه معماری و شهرسازی در منطقه یک شهر تهران می باشند که با روش نمونه گیری تصادفی ساده پرسشنامه در اختیار 50 نفر قرار گرفت. یافته ها نشان می دهد که بیشترین میانگین مربوط به متغیر خوانایی و آسایش محیطی، که از متوسط میانگین بالاتر بوده که در افزایش و توسعه مسکن دوستدار کودک بسیار اهمیت دارد. با توجه به نتایج متغیر یادگیری و بازی آزاد با بتای 0.711 بیشترین میزان تأثیر را بر متغیر مسکن دارد. بر اساس این نتیجه یک انحراف استاندارد در متغیر یادگیری و بازی آزاد میزان مسکن را به میزان 0.711 انحراف استاندارد افزایش می دهد، برعکس کاهش یک انحراف استاندارد در متغیر یادگیری و بازی آزاد ، موجب کاهش انحراف استاندارد در متغیر مسکن دوستدار کودک می شود.
One of the most important places to create daily games and interactions between children
is residential spaces in which the child is often ignored and not given an identity. If the
conditions for the presence of children in our traditional homes exist at different levels,
especially in open spaces and neighborhoods, and increase play, provide sensory, practical
and growth stimuli. Learning and free play, environment and body, community and
culture are considered as criteria for sustainable development in Tehran and are factors
that are generally effective in the formation of child-friendly housing and in various forms
in open, semi-open, closed areas. They define the creation of a suitable environment for
the child's growth and his effective interaction with his living environment. The aim of
this article is to evaluate the effects of child-friendly housing components for the
sustainable development of district one of Tehran and the research method is applied in
terms of purpose and analytical and survey methodology with a questionnaire. The
statistical population is used by experts in the field of architecture and urban planning in
district one of Tehran, which was provided to 50 people by simple random sampling
method. Findings show that the highest averages are related to the variables of readability
(4.30), flexibility (3.78) and sensory richness (3.76), which are important in increasing
and developing child-friendly housing. According to the results of learning and free play
variables with beta 0.711 has the greatest effect on the variable of housing and child.
Based on this result, a standard deviation in the learning and free play variable increases
the housing deviation by 0.711 standard deviation, in contrast, reducing a standard
deviation in the learning and free play variable reduces the standard deviation in the childfriendly
housing variable.
ملخص الجهاز:
مسکن دوستدار کودک با تاکيد بر توسعه پايدار 1 نمونه موردي منطقه يک شهر تهران زهرا قاسمي دانشجوي دکتري گروه معماري ، واحد بروجرد، دانشگاه آزاد اسلامي ، بروجرد، ايران 2 محمدرضا بمانيان استاد گروه معماري ، دانشکده هنر و معماري ، دانشگاه تربيت مدرس ، تهران ، ايران حميدرضا صارمي دانشيار گروه شهرسازي دانشکده هنر و معماري ، دانشگاه تربيت مدرس ، تهران ، ايران تاريخ دريافت : ١٣٩٩/٦/٢٩ تاريخ پذيرش : ١٣٩٩/١٠/٢ چکيده يکي از مکان هاي داراي اهميت براي ايجاد تعاملات روزانه ميان کودک و طبيعت فضاهاي مسکوني است که به طور متداول کودک در آن ناديده گرفته شده و هويتي براي کودک قائل نمي باشند.
در دهه هاي اخير توسعه شهري تاثيري منفي بر فعاليت هاي خارج از خانه کودکان داشته است ، اين عوامل توسط محدود شدن قلمرو خانه و مسکن به وجود آمده است ، که به صورت محدود شدن قلمروهاي فيزيکي ، اجتماعي و پديده هاي ديگري که به عنوان محبوس شدن دورة کودکي مشخص مي شود (٣٧ :١٩٨٥,Francis).
(2003: 320 علاوه بر عوامل محيطي نظارت شديد والدين که بيشتر به دليل امنيت کودک بوده و مناسب به نظر مي رسد، نيز موجب کاهش فعاليت هاي کودکان در همسايگي شده است و اين مسئله زندگي و فعاليت کودک را هر چه بيشتر ساختارگراتر، محدود شده تر و تحت کنترل کامل قرار داده است (١١١ :١٩٩١ ,Devereaux).
در اين نوع بازي کودک مهارت هاي اجتماعي و سلامت عاطفي را آموزش مي بيند که براي رشد مناسب ضروري است (٢٣ :٢٠٠٧ ,Busic).
Comparison of Social Development Between 3-6 Years Old Children Who Use Rural Child Care Center Services and Who Don’t.