خلاصة:
صنعت به علت بالا بردن رشد اقتصادی، سطح درآمد و افزایش بهرهوری جایگاه مهمی در توسعه کشورها دارد. منطقی است که با رشد صنعتی، تقاضا برای نیروی کار بالا رود. ازاینرو بررسی توان اشتغالزاییِ صنعت از اهمیت بسزایی در سیاستگذاری برخوردار است. در این پژوهش ارتباط میان اشتغال و ارزشافزوده بخش صنعتدر اقتصاد ایران طی سالهای 1396-1360 با استفاده از مدل تغییرات زمانی و الگوی فضا_حالت موردبررسی قرار گرفت و ضریب اثرگذاری ارزشافزوده بر اشتغال برای تمام سالهای مذکور استخراج شد. بر اساس نتایج بهدستآمده، رابطه بین ارزش افزوده حقیقی بخش صنعت و اشتغال در این بخش از دهه 70 رابطهای منفی با ضرایب متفاوت با یکدیگر طی این سالها پیدا کردند و این به معنای وجود پدیده رشد بدون اشتغال در بخش صنعت در ایران است. برای مثال در سال 1396 با افزایش 1 درصدی رشد ارزشافزوده حقیقی بخش صنعت با فرض ثابت ماندن سایر متغیرها، اشتغال این بخش 1/14 درصد کاهش یافته است.
It is logical that with industrial growth, the demand for labor will rise. Therefore, examining the employment potential of the industry can be helpful in policymaking. In this study, the relationship between employment and value added of industrial sector in Iran's economy during the years 1981-2017 was investigated using Time-Varying method and spatial-state model and the effect of value added on employment in all years was extracted. According to the results, added value and employment in the industrial sector have a negative relationship with each other, which means that there is condition of the jobless growth in the industrial sector in Iran. So that in 2017, employment will decrease by 1.14 percent, assuming the other variables remain constant, with a 1 percent increase in the real value added of the industrial sector. Wages and trade have also had a negative impact on employment in the industry over the years. The wage impact factor on employment in the industrial sector is -0.06 percent. Also for a dollar increase in industrial import value assuming other variables remain constant decline of 7.38×10-7 in industrial sector employment. According to the results, exports and employment have against effect on each other, such that, for a $ 1 increase in the value of exports of industrial goods in Iran, assuming the other variables are stable, employment is decease by 1.58×10-6. According to the findings of this study, foreign direct investment in industry has a positive and significant effect on employment in this sector.
ملخص الجهاز:
در اين پژوهش ارتباط ميان اشتغال و ارزش افزوده بخش صنعت در اقتصاد ايران طي سال هاي ١٣٩٦-١٣٦٠ با استفاده از مدل تغييرات زماني و الگوي فضاحالت مورد بررسي قرار گرفت و ضريب اثرگذاري ارزش افزوده بر اشتغال براي تمام سال هاي مذکور استخراج شد.
اثرگذاري سالانه ارزش افزوده بر اشتغال ، ارتباط ميان صنعت به علت بالابردن رشد اقتصادي، سطح سرمايه گذاري مستقيم خارجي، حداقل دستمزد و درآمدي و افزايش بهره وري جايگاه مهمي در توسعه تجارت با اشتغال نيز در بخش صنعت بررسي شد.
برخلاف آمريکا که رشد بالاي اقتصادي منجر قبل از بررسي مطالعات داخلي با توجه به هدف اين به اشتغالي متناسب با آن نشده ، در اروپا با وجود نرخ پژوهش نياز است مقايسه اي ميان روند ارزش افزوده رشد واقعي نسبتا پايين ، تغييرات ساختاري پس از بخش صنعت ايران و ديگر کشورها داشته باشيم .
بنابراين ساختار اقتصادي ١٣٨٣) بين سال هاي ١٣٥٨ تا ١٣٧٨ نسبت يک کشور براي پيش بيني رابطه رشد اقتصادي و ارزش افزوده بخش صنعت به توليد ناخالص داخلي بيکاري بسيار بااهميت است .
در اين صورت در پژوهش مذکور کيفيت نيروي کار بخش صنعت به يک بسته سياست حمايتي در بخش هاي مدرن را در طي سال هاي يادشده بررسي کردند؛ چراکه اقتصاد براي بازگرداندن تعادل ميان رشد اقتصادي کيفيت نيروي کار بر روي ميزان بهره وري بخش و رشد نرخ اشتغال نياز است .