خلاصة:
گسترش سطح مبادلات تجاری و لزوم سرعتبخشی و آسانسازی در معاملات بازرگانی، استفاده از ابزار الکترونیکی را در این خصوص اجتنابناپذیر کرده است. هویت مجازی، شرط اوّل یک خریدار یا فروشنده الکترونیکی است؛ بهویژه در مواردی که عرصه کسبوکار گستردهتر میشود. مدیریت اسناد الکترونیکی و ارسال و دریافت اطلاعات الکترونیکی، بخش بزرگی از تبلیغات و فعالیتهای اجرایی را در جهان امروز شامل میشود. یکی از فناوریهایی که سبب افزایش اعتماد گردیده، امضای دیجیتالی است. این تکنیک مبتنی بر رمزنگاری، باعث رسمیت اطلاعات الکترونیکی شده است؛ بهطوریکه هویت پدیدآورنده سند و جامعیت اطلاعات آن را قابل بازبینی و کنترل مینماید. این مقاله، سعی دارد علاوه بر معرفی امضای دیجیتال و کاربردهای آن، بر جنبه فنی امضای دیجیتالی و حداکثر اطلاعات مربوط به امضای دیجیتال و آینده فناوری اطلاعات نیز تمرکز داشته باشد.
ملخص الجهاز:
در نتیجه، به کمک امضای دیجیتال در کنار قابلیت شناسایی امضاکننده، امنیت خاصی نیز به اسناد الکترونیکی اضافه میشود که به آن، حفظ یکپارچگی سند میگویند؛ به این معنا که سند، قابل رؤیت و خواندن میباشد؛ اما نمیتوان آن را تغییر داد یا به عبارتی، مخدوش کرد.
درحالحاضر، در کشورهای متعدد و برای کاربردهای گوناگون، از صدور ایمیل گرفته تا نقل و انتقالات مالی و امضای اسناد تعهدآور، از امضای دیجیتال همانند ابزاری که به اطلاعات روح میدهد، استفاده میشود و کاربرد آن در شبکههای الکترونیکی به یک ضرورت تبدیل شده و در شرایطی که ایمیلهای ارسالشده به صندوق الکترونیکی یک فرد از لحاظ امنیتی قابل تأیید نیست، امضای دیجیتالی این امکان را فراهم میکنند تا فرد موردنظر از لحاظ امنیتی، با اطمینان تبادلات خود را انجام دهد.
امضای دیجیتال، یک نشانه الکترونیکی است که اتصال بین یک نهاد و یک رکورد داده را ایجاد میکند و به منظور اعتبارسنجی و تأیید اعتبار استاد الکترونیکی مورد استفاده قرار میگیرند و به فرایند گواهینامه صدور محتویات سند اشاره دارد؛ درحالیکه احراز هویت، به فرایند گواهی فرستنده سند اشاره دارد.
امضاکننده، از کلید خصوصی خود برای ایجاد امضای دیجیتالی برای یک سند استفاده میکند و برای رمزنگاری آن، از کلید عمومی استفاده میشود و این اطمینان را میدهد که محتوای اصلی پیام یا سندِ فرستادهشده، بدون تغییر است...