معضلات ترجمه - مجلة بخارا مقالة

این مترجمان خود‌آموخته که سواد آکادمیک ندارند به باور من به «ترجمه‌درمانی» می‌پردازند و در توهم دانستن زبان و درک ادبیات بسر می‌برند و خود را «هنرمند» می‌پندارند. حالا مترجمان متوهم جای خود، ناشران چرا قبول می‌کنند هر ترجمه بی‌ارزش و کپی‌کاری از کار پر‌فروش دیگری را قبول کنند؟ اسفبار است، خجالت‌آور است. فقط با دادن چند نسخه از کتاب به دوستانشان در مطبوعات آنها را نمک‌گیر می‌کنند و صفحات ادبی روزنامه‌هایمان مملو از «نقد ادبی» مضحک شده‌اند. کدام‌یک از این نویسندگان صفحات ادبی سواد این را دارند که یک جمله، فقط یک جمله از ترجمه را با متن اصلی مقایسه کنند؟ مردم کتاب نمی‌خرند؟ خوب می‌کنند. در یک کلام سواد ندارند و حتی اسامی خاص را نمی‌توانند با دو کلمه انگلیسی که تصور می‌کنند می‌دانند بخوانند. امان از تقلید: ترجمه ادبی مانعی بر سر راه خلاقیت نویسنده ایرانی نیست. نویسنده ایرانی بجای «الهام گرفتن» و اعتماد به نفس به خلاقیت خود فقط سرسری به تقلید می‌پردازد.