خلاصة:
بیان مسئله:
نگارگری معاصرترکیه وام د ار میراث عظیم نقاشی عثمانی است. هرچند د ر طی مسیر پرفرازونشیبش بعد از شکل گیری جمهوریت ترکیه (۱۹۲۳ م.) دچار افول شد و تا د هه ۱۹۴۰ م. چند ان د ر هنر ترکیه قابل ردیابی نیست، ولی در نهایت توانسته است به کمک هنرمند انی که د ر پی احیای نگارگری بود ه اند ، امروزه به سبک های خاص و شیوه های شخصی د ست پید ا کند . این سبک شخصی و نوآوری ها بعد از ۱۹۷۰ م. د ر د و بخش تحول و نوآوری مضمونی نگاره ها و سپس تحول و نوآوری فرمی نگاره ها به وضوح قابل پیگیری است.
هدف پژوهش:
این پژوهش د ر نظر د ارد تحولات و نوآوری های نگارگران معاصر ترکیه را مورد مطالعه قرار د هد و د ر طی پژوهش به این د و سوال پاسخ د هد : «نگارگری ترکیه بعد از استقرار جمهوریت چه ویژگی هایی د ارد ؟» و «چه آثار نوآورانه ای در نگارگری معاصر ترکیه شکل گرفته است؟» و در همین راستا برای پاسخ به سوالات مورد نظر د ر این پژوهش آثار ده نگارگر معاصر که د ارای سبک شخصی هستند ، مورد مطالعه قرار گرفته است.
روش پژوهش:
این مقاله با استفاده از روش توصیفی-تحلیلی و با گرد آوری اطلاعات به روش کتابخانه ای و آرشیوی از طریق مکاتبات با خود هنرمند ان و جمع آوری آثار از مجموعه های شخصی آنها، به مطالعه و تحلیل آثار پرداخته است.
نتیجه گیری
نتایج نشان می د هد گروهی از نگارگران با بهره گیری از سبک و اسلوب مکتب نگارگری کلاسیک عثمانی د ست به نوآوری د ر مضمون زد ه اند و گروه د یگر نه تنها اسلوب رایج نگارگری کلاسیک را تغییر داده اند ، بلکه نگارگری را د ر هنرهای اجرایی و مفهومی نیز اجرا کرده اند . به عبارت دیگر نگارگران معاصر در کنار حفظ سنت های نگارگری عثمانی توانسته اند مفاهیم معاصر را د ر قالب های بیانی امروزی به مخاطب ارایه کنند .
ملخص الجهاز:
در این دوره با خلاقیت و نوآوری کمی رو+به+رو هستیم و اکثر آثار این دوره تحت تأثیر نقاشی غربی هستند، ولی هستند کسانی که در سال+های بعد از «سهیل انور» با اینکه از میراث عظیم هنر عثمانی بهره برده+اند، توانسته+اند سبک+های شخصی خود را نیز در آنها اجرا کنند.
پیشینۀ پژوهش متأسفانه مسئلۀ این تحقیق نه+تنها در منابع داخلی به هیچ عنوان مطرح نشده، بلکه در ترکیه نیز به+صورت جامع تحقیقاتی در باب سیر تاریخی و مسیر تحولات نگارگری معاصر انجام نگرفته است، بلکه اکثر آثار به معرفی مکتب نگارگری عثمانی و تحولات نقاشی و یا تأثیراتی که نگارگری عثمانی از ایران گرفته پرداخته+اند.
در پایان+نامۀ آک+کورت (Akkurt, 2015)، با عنوان «ویژگی+های هنر مینیاتور ترکیه بعد از دوران جمهوریت» دربارۀ تمام ابزار، نوع رنگ+ها، نوع کاغذ و حتی نوع قلم+هایی که در تابلوهای نگارگری معاصر ترکیه به+کار برده شده، تحلیل جامعی در قالب جدول+های آماری صورت گرفته است و در خلال این تحلیل+ها به مکتب نقاشی عثمانی و مکتب نگارگری ایران و تأثیرات آنها بر نگارگری معاصر ترکیه اشاره شده است.
با توجه به پیشینۀ ذکرشده و اینکه تحقیقات جامعی در خصوص معرفی نگارگران معاصر ترکیه و روند تحولات نگارگری در آن انجام نگرفته، این پژوهش در نظر دارد با معرفی کوتاه هنرمندان و تحولات نقاشی در اوایل جمهوریت ترکیه، به معرفی نگارگران برجستۀ معاصر و سپس به مطالعۀ نوآوری+های آثار آنان بعد از دهۀ 1970 م.
همانطور که ذکر شد «سهیل انور» از جمله کسانی بود که در احیای نگارگری معاصر ترکیه تلاش+های بی+شماری انجام داده است، هرچند در آثار او نیز گاهی تأثیرات شیوه+های غرب قابل مشاهده است.
(
, 
, 
)
