بررسی حکم فقهی حرفه آرایشگری مقالة

این پژوهش با موضوع بررسی فقهی آرایشگری و کسب در آمد از این طریق با هدف دستیابی به حکم فقهی آن انجام گرفته است. روش تحقیق در این پژوهش، روش تحلیل محتوا با رویکرد استنباطی است. داده‌های پژوهش حاضر و پژوهش‌های مشابیه نشان می‌دهد که از منظر فقهی، حکم فقهی مسأله از جهت اتصاف آن به احکام خمسه یکدست نسیت. در مواردی مباح و در مواردی هم حرام است. حکم اولی در تزیین و آرایشگری با ملاحظه شرایطی اباحه است و در محیط و فضای خاص مانند مساجد و روابط میان فردی نظیر روابط زناشویی، نه تنها مباح که امری راجح و مستحب مؤکد است. اما تزیین و آراستگی اگر با تدلیس باشد مشمول ادله غش است و حرام می‌باشد در فقه از آن به تدلیس ماشطه یاد شده است. طبیعی است در موردی که اصل عمل مباح است تکسب به آن نیز مباح خواهد بود، اما در جای که اصل عمل حرام تکسب به آن نیز حرام است. در منابع فقهی از خالکوبی، تیز ومنظم کردن دندانها، وصل موی کسی به موی خود و زایل کردن موهای زاید از دست و صورت به عنوان عمل ماشطه یاد شده است. از نظر ادله حرمت هر یک از این اعمال ثابت نشده است برخی مکروه و برخی از مصادق تزیین و مباح می‌باشد مگر اینکه در مقام تدلیس باشد که مشمول ادله غش است و حرام می‌باشند. عمل جراحی پلاستیک اگر صرفا برای زیبایی باشد و یا امر عقلایی مانند علاج بیماری بر آن مترتب باشد و موجب ضرر معتدبه به نفس نباشد، اشکال ندارد؛ اما اگرعمل جراحی به گونه‌ای باشد که موجب اضرار به نفس از قبیل قتل، قطع عضو، تذلیل نفس و اتلاف مال زیاد باشد، اشکال دارد.