خلاصة:
خودکشی دومین علت اصلی مرگ و میر در سنین ۱۵ تا ۲۹ سال در سطح جهان و همواره یکی از نگرانیهای عمده بهداشت عمومی است.
پیشگیری از خودکشی به عنوان بخشی جدایی ناپذیر از اولین برنامه رواندرمانی سازمان بهداشت جهانی در سال ۲۰۱۳ است که به موجب آن
کاهش نرخ خودکشی در کشورها به میزان ۱۰ درصد تا سال WHO)۲۰۲۰) هدفگذاری شد. هدف از این مطالعه مرور روایتی شناسایی عوامل
خطر خودکشی در نوجوانان در جهان است.
در مطالعه حاضرء عوامل مرتبط با خودکشی نوجوانان در سه دسته عوامل دموگرافیک شامل: سن, جنسیت, گرایش جنسی و نژاد و قومیت؛
عوامل محیطی شامل: عدم حمایت خانوادگی و اجتماعی, زندانی شدن, مهارتهای ضعیف زندگی, سابقه خانوادگی خودکشی, اینترنت و رسانه
های گروهی و عوامل روانی: شامل اختلالات روانی تشخیص داده شده» حوادث ناگوار زندگی و سابقه ی سوءاستفاده در دوران کودکی, استرس
آکادمیک, استفاده از مواد مخدر و الکل و مزاحمت سایبری طبقه بندی شدند. به نظر میرسد که با آگاهی از عوامل خطر خودکشی در
نوجوانان» میتوان اقدامات پیشگیرانه مناسب را انجام داد.
این نوشتار به دنبال کاوش در برساخت اجتماعی پدیده خودکشی از منظر اقدام کنندگان به خودکشی در شهر باشت است. داده های اين
مطالعه کیفی از طریق مصاحبه عمیقء مشاهده مشارکتی و اسناد و مدارک گردآوری شده و از روش نظریه مبنایی برای تحلیل داده ها استفاده
شده است. با کمک روش نمونه گیری کیفی, نظری و هدفمند با ۸ نفر از مطلعین کلیدی مصاحبه شده تا اشباع نظری حاصل گردد. سرانجام
داده های گردآوری شده در قالب ۲۴ مفهوم, ۴ مقوله عمده و یک مقوله هسته کدگذاری و تحلیل شده اند ۴ مقوله غمده عبارت اند از:
گسیختگی خاولدگی فشار ساختاری» فردیت عقیم مانده و فشار هنجاری. مقوله هسته نیز که دیگر مقولات کُلی را شامل می شود مره "
طرد اجتماعی" است. یافته ها بر مبنای نتایج این مطالعهء اقدام به خودکشی برساختی اجتماعی است و به مثابه امری بسترمند.ء نتیجه
واکنش ها و تعاملات جوانان باشت به فرصت ها و محدودیت های محیط اجتماعی و فرهنگی است. به عبارت دیگرء بازسازی معنایی اقدام
کنندگان به خودکشی از چگونگی برساخت پدیده خودکشی, حاکی از آن است که آن ها پدیده خودکشی را به مثابه واکنش و راهبرد
گریزناپذیر به جدایی از جریان اصلی محیط اجتماعی فرهتگی درک و تفسیر کرده اند