بررسي مقايسه اي مفهوم انسان كامل در ديدگاه مولوي و فرانكل مقالة

یکی از اصلی ترین موضوع های اصلی در هر مکتب تربیتی، مفهوم انسان کامل است. بررسی جامع انسان کامل، موضوعی میان‌رشته‌ای است که در عرفان نیز به آن، توجهی ویژه شده است. مولانا از عارفان به ‌نام ایران، در اثر بی‌بدیل خود، مثنوی معنوی، نگاه ویژة انسان‌گرایانة خویش را به نمایش گذارده و به انسان کامل پرداخته است. از سوی دیگر، در روان‌شناسی انسان‌گرا، اندیشه‌هایی نزدیک به افق اندیشگی عرفان اسلامی، حداقل در ظاهر به چشم می‌آیند. هدف این‌پژوهش، مقایسة دیدگاه‌های مولانا با دیدگاه‌های ویکتور فرانکل دربارة انسان کامل است. مقالة حاضر، ابتدا به بررسی نظر مولانا پیرامون انسان کامل پرداخته است؛ در این راستا با تکیه بر مثنوی معنوی، جایگاه انسان کامل به شکلی خلاصه تبیین شده است. سپس، دیدگاه‌های ویکتور فرانکل، به عنوان پایه‌گذار لوگوتراپی (معنادرمانی)، به مقوله‌های یادشده بررسی شده است. از نتایج این پژوهش می‌توان به اشتراک دیدگاه‌های مولانا و فرانکل در الزام وجود معنابخش متعالی و فرامادی در زندگی انسان اشاره کرد؛ هم‌چنین باید به تفاوت مصداق‌های کمال انسان توجه داشت که احتمالاً از تفاوت‌های فلسفی، فرهنگی و تاریخی نشأت می‌گیرد. مقالة حاضر با بحث و نتیجه‌گیری و ارائة پیش‌نهادهایی برای پژوهش‌های بیشتر به فرجام می‌رسد.