تربيت حكمت بنيان مقالة

تعلیم و تربیت همواره از مهم‌ترین دغدغه های مصلحان و متفکران بوده است. از دیدگاه ادیان الهی نیز این مقوله، مقولة اساسی حیات انسان است. اسلام به عنوان تنها دین حقّ الهی، در ابعاد گوناگون تربیت انسان مبانی، ارزش‌ها و راهبردهای اساسی‌ای را ارائه کرده است. اساساً اسلام را می توان "دین تربیت" نامید، چرا که همة عرصه های تعالی انسان را در ابعاد فردی و اجتماعی مشروط به تربیت صحیح می داند. در این میان مؤلفة اهداف و رویکرد محتوایی تربیت مهم ترین مؤلفة ای است که پیوند بین مبانی و نگرش‌های فلسفی تربیت از یک سو و فرایند تحقّق آن را از سوی دیگر برقرار می کند. از منظر اسلام، تربیت عقلانی و پرورش قدرت تفکر فطری مهم‌ترین هدفی است که تکیه گاه و خاستگاه اولیة ایمان به مبدأ و معاد و شکل گیری باور عمیق به حقایق و ارزش‌های الهی را فراهم می سازد و سپس بر مبنای "تعقل" و "ایمان"، سایر عناصر اصلی و کلّی اهداف تربیتی در یک الگوی مفهومی، تعریف و تبیین می گردد. برآیند این اهداف، پرورش"حکمت" در متربّیان است که هم در عرصة نظر و هم در عرصة عمل، به همة نیکی‌ها و مطلوب هایی که در ابعاد فردی و اجتماعی غایت تربیت شمرده می شود، دست می‌یابند. بنابراین تربیت اسلامی، تربیت "حکمت بنیان" است و تحول و ارتقای نظام تربیتی و آموزشی جوامع اسلامی در مبانی، اهداف، اصول، روش‌ها و محتوا بر این اساس ضروری است؛ تحولی که در روش‌ها و چارچوب های خود نیز باید حکیمانه باشد.