خلاصة:
تعلیم و تربیت رادیکال گرایشی از تربیت انتقادی است که توسط افرادی چون هنری ژیرو، پائولوفریره، پیتر مک لارن در تعلیم و تربیت جهانی مطرح شده و از نفوذ زیادی در میان افکار تربیتی برخوردار است. این تلقّی از تعلیم و تربیت با به چالش کشیدن تعلیم و تربیت لیبرال و محافظه کار مبتنی بر نظام سرمایه داری غرب ، گفتمان جدیدی در باب تربیت میگشایند. این متفکران معتقدند که تربیت، امری سیاسی است و به عنوان پایهی حرکتهای آزادی بخش سیاسی به شمار می رود و وظیفه ی تعلیم و تربیت ایجاد نوعی سواد انتقادی است که زمینه ی حرکت بنیادین آزادی بخشی را فراهم کند. هژمونی آموزشی، نظریهی بازتولید، نظریه ی مقاومت ، تعلیم و تربیت مرزی و... از مفاهیم جدیدی است که تعلیم و تربیت رادیکال وارد عرصه ی گفتمان تربیتی میکند و یا آنها را در معانی جدیدی به کار میگیرد. این نوع تفکر تربیتی در بسیاری از موارد راهگشای مسایل تربیتی امروز جهان است ولی خود در مواردی با کاستی هایی همراه است. اهمیت بیش از اندازه به عقل، تفسيری ناصحیح از دموکراسی و سیاست، تعارض در عمل و نظر از جمله انتقاداتی است که می توان از دید تربیت اسلامی بر متفکران فوق گرفت .در این مقاله بعد از تبیین اصول تعلیم و تربیت رادیکال (به خصوص از دید هنری ژیرو)، از منظر تربیت اسلامی به نقد و بررسی آن می پردازیم.