تفكر ديني در كودك مقالة

از مباحث مهم تعلیم و تربیت، رشد معنویت است. همانگونه که در آموزش علوم، مربی نیاز به دانستن مراحل رشد شناختی کودک دارد تا براساس آن محتوای آموزشی خود را تدوین نماید، در آموزش مباحث انتزاعی دینی، باید به تواناییهای ذهنی و روحی کودک توجه گردد. فلسفه و حساسیت جامعه دینی ما، نظام آموزشی را در دروس دینی به سمتی سوق داده که مولفین کتب درسی با شتابزدگی، حجم زیادی از مباحث دینی را به کودکان آموزش می‌دهند بدون اینکه ظرفیت یادگیرندگان در درک موضوعات ثقیل دینی در نظر گرفته شود. این امر باعث سوء برداشت، کج فهمی، دلزدگی کودکان و از سوی دیگر تهمت مربیان و والدین به کودکان در خصوص استنکاف نوجوانان از درک صحیح دین و بسیاری از پیامدهای دیگر می‌گردد. درک غلط از مفاهیم دینی نه تنها در کودک بلکه در بزرگسالان نیز گاهی مشاهده می‌گردد. مثلا ترجمه آیه «عرش خداوند بر روی آب بود» (سوره هود آیه 7) برای کودک بدون ورود مربی به فضای ذهنی کودک، مسلما پیامدهای غلطی را در پی خواهد داشت. بنابراین شناخت مراحل رشد تفکر کودک با انجام تحقیقات طولی و با متدلوژی قابل قبول، از وظایف مراکز آموزشی می‌باشد. بدون شک غور و بررسی آیات قرآن کریم و نیز روایات در کنار تحقیقات میدانی می‌تواند مدخل مناسبی برای پاسخ به این سوال مهم باشد که کودکان در سنین مختلف چگونه مفاهیم دینی را درک می‌کنند.