خلاصة:
یکی از رهیافت‌های ترویجی که به‌کارگیری آن در شرایط کشاورزی ایران جهت حل برخی از مشکلات این بخش مناسب است، رهیافت تخصصی کالا است. این رهیافت در چهارچوب نظام‌های کشاورزی قراردادی به کار گرفته می‌شود. در این راستا، پژوهش حاضر با هدف شناسایی کارکردها و چالش‌های کشاورزی قراردادی استان کرمانشاه با استفاده از رویکرد کیفی، صورت گرفت. مشارکت‌کنندگان در این تحقیق، شامل کارفرمایان طرح‌های کشاورزی قراردادی استان کرمانشاه و کشاورزان طرف قرارداد آنان بودند. جهت انتخاب کشاورزان، از روش نمونه‌گیری هدفمند و گردآوری داده‌ها با استفاده از روش‌های مصاحبه انفرادی، مصاحبه گروه متمرکز و مشاهده انجام شد. نتایج این پژوهش نشان داد سه کارکرد اصلی کشاورزی قراردادی از دیدگاه کشاورزان شامل افزایش دانش کشاورزان، توسعه توان اقتصادی کشاورزان و کاهش ریسک ادراک‌شده تولیدکنندگان است. کارفرمایان نیز مدیریت ریسک تأمین مواد خام برای کارخانجات، ترویج و توسعه کشاورزی، ایجاد برند و اعتبار و ایجاد اشتغال را به‌عنوان کارکرد کشاورزی قراردادی معرفی نمودند. چالش‌های کشاورزی قراردادی استان کرمانشاه نیز شامل مشکلات مربوط به عدم پایبندی کافی به تعهدات اجرای قرارداد، مشکلات مربوط به مرحله راه‌اندازی و توسعه طرح‌های کشاورزی قراردادی و همچنین محدودیت طرح‌های کشاورزی قراردادی استان است. نتایج این مطالعه می‌تواند برای سازمان‌های دست‌اندرکار توسعه کشاورزی از جمله، سازمان جهاد کشاورزی، استانداری و اتاق بازرگانی مورداستفاده قرار گیرد.
One of the extension approaches that are suitable for use in Iran’s agricultural conditions and to solve some of the problems of this section is a commodity specialized approach. This approach applies to contractual agricultural systems. In this regard, the present study aimed to identify the functions and challenges of conventional farming in Kermanshah province. To do this research, the qualitative research method has been used. Participants in this study included all employers and their contracting parties in contractual agricultural projects in Kermanshah Province, as well as key experts in organizations that were somehow engaged in agricultural development. Purposeful sampling was used. Individual interviews, focus group interviews and observation were used to collect data. The research findings indicate that the main function of contract farming is to increase farmers' knowledge, develop the farmers' economic potential, and reduce the perceived risk for producers. Employers also were introduced to risk management of raw materials for factories, extension and agricultural development, creating brand credibility and job creation as the function of contract farming. The most important contract farming problems of the Kermanshah province are also in the field of establishing and developing contractual agricultural projects, limitations on conventional farming projects as well as insufficient adherence to contract obligations. The results of this study can be used for organizations involved in agricultural development, including Agricultural Jihad Organization and the Governorate.
(
, 
, 
)
