خلاصة:
هدف:. هدف مقاله حاضر مقایسه کارآمدی واقعیت درمانی گروهی با گروه درمانی شخص محور بر هوش هیجانی و معناداری زندگی زندانیان بود. روش: این مطالعه شبه آزمایشی از نوع پیشآزمون، پسآزمون و پیگیری 3 ماهه بود که در هر هفته دو جلسه درمانی برای هر گروه برگزار گردید. جامعه آماری کلیه زندانیان واحد مشاوره 2 زندان مشهد بودند. روش نمونهگیری هدفمند بود و در نهایت پس از دارا بودن معیارهای ورود، 45 نفر از زندانیان انتخاب شدند و به صورت تصادفی در سه گروه واقعیت درمانی، درمان شخص محور و گروه کنترل تقسیم شدند. گروه آزمایش هر کدام 24 جلسه درمان دریافت کردند و گروه کنترل هیچ گونه مداخلهای را دریافت نکرد. شرکت کنندگان در سه مرحله به پرسشنامههای هوشهیجانی و معناداری زندگی پاسخ دادند. یافتهها: نتایج نشان داد که هر دو گروه واقعیت درمانی و شخص محور در مقایسه با گروه کنترل افزایش معناداری را در هوش هیجانی و معناداری زندگی زندانیان به وجود آوردهاند و همچنین نتایج حاکی از تفاوت معنادار بین پس آزمون و پیگیری بود. همچنین مشخص شد که کارآمدی واقعیت درمانی درمقایسه با درمان شخص محور در افزایش معناداری زندگی زندانیان بیشتر بوده است (درمان شخص محور، 58/0=Ƞ2، 001/0=p، 94/38=F؛ واقعیت درمانی، 61/0=Ƞ2، 001/0=p، 31/45=F)، در حالی که در متغیر هوش هیجانی تفاوت معناداری در میزان کارآمدی بین این دو درمان وجود نداشت. این نتایج در مرحله پیگیری نیز، یکسان بودند (54/0=Ƞ2، 001/0=p، 80/32=F) و واقعیت درمانی (57/0=Ƞ2، 001/0=p، 97/37=F).
Purpose: The aim of this study was to compare the effectiveness of group reality therapy with person-centered group therapy on the prisoners’ emotional intelligence and their meaning of life.Methods: This study was a quasi-experimental study with pre-test, post-test and 3-month follow-up assessments. The statistical population was all prisoners in the counseling unit of Mashhad prison. The sampling method was purposeful and a total of 45 prisoners, who met the inclusion criteria, were selected and randomly divided into three groups: reality therapy, person-centered therapy and control group. Each of the experimental groups received 24 sessions of treatment (two sessions per week) and the control group did not receive any intervention. Participants answered the questionnaires of emotional intelligence and meaning in life in three stages.Findings: The results showed that both reality therapy and person-centered groups led to a significant increase in emotional intelligence and meaningful life, compared to the control group. It was also found that reality therapy is more effective in increasing the meaning of prisoners' lives, compared to person-centered treatment. However, the results showed no significant difference in the effectiveness of two interventions on the prisoners’ emotional intelligence. These results remained unchanged in the follow-up stage.
ملخص الجهاز:
یافته ها: نتایج نشان داد که هر دو گروه واقعیت درمانی و شخص محور در مقایسه با گروه کنترل افزایش معناداری را در هوش هیجانی و معناداری زندگی زندانیان به وجود آورده اند و همچنین نتایج حاکی از تفاوت معنادار بین پس آزمون و پیگیری بود.
همچنین مشخص شد که کارآمدی واقعیت درمانی درمقایسه با درمان شخص محور در افزایش معناداری زندگی زندانیان بیشتر بوده است (درمان شخص محور، ٠٥٨=Ƞ٢، ٠٠٠١=p، ٣٨٩٤=F؛ واقعیت درمانی، ٠٦١=Ƞ٢، ٠٠٠١=p، ٤٥٣١=F )، در حالی که در متغیر هوش هیجانی تفاوت معناداری در میزان کارآمدی بین این دو درمان وجود نداشت .
همچنین نتایج ارائه شده در این جدول بیانگر معناداری اثر تعامل زمان در گروه برای درمان شخص محور (٠٢٨=Ƞ٢، ٠٠٠١=p، ١١١٩=F) و واقعیت درمانی (٠٧٢=Ƞ٢، ٠٠٠١=p، ٧٤٤٧=F) میباشد؛ در واقع ، بین هر دو گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل در میزان افزایش نمرات معناداری زندگی از جلسه پیش آزمون تا جلسه پیگیری تفاوت معناداری وجود دارد.
نتایج آزمون LSD برای مقایسه گروه های آزمایش و کنترل در معناداری زندگی {مراجعه شود به فایل جدول الحاقی} {مراجعه شود به فایل جدول الحاقی} نتیجه هدف پژوهش حاضر این بود که بررسی کند آیا بین کارآمدی دو روش واقعیت درمانی و درمان شخص محور در افزایش هوش هیجانی و معناداری زندگی زندانیان تفاوت معناداری وجود دارد یا خیر.
Grills et al)، (Alirezaee, Fathi Aghdam, Ghamari, & Bazazian, 2020; Cooper & McLeod, 2011; Fattahian, Hatami, Hatami, & Sahebi, ٢٠١٧ ,Fakhri &Yoosefi Jooybari, Hassanzadeh, ;٢٠٠٦ ,Kreuter ;٢٠١١ ,Himelstein ;٢٠١٧) می باشد.
)،Kharamin, 2016( &Dizjani )، (Modarres &Eslami, Hashemian, Jarahi, Gharavi, 2013)،Sabahi, 2020( &Elahinejad, Makvand Hoseini, )، (Moshirian Farahi, ٢٠١٧ ,Sepehri Shamloo &Moshirian Farahi, Aghamohammadian Sharbaf, ) می باشد.