فضیلت، عدالت و قانون طبیعی از نگاه السدیر مک‌اینتایر مقالة

رویکرد فیلسوفان اخلاق مدرن به مفاهیم اخلاقی همچون فضیلت، عدالت و نظریۀ قانون طبیعی نسبت به رویکرد فلاسفه پیشامدرن- سنّت ارسطویی۔توماسی- تفاوت‌های چشمگیری دارد. هدف مقاله حاضر بررسی این تفاوت‌ها از منظر السدیر مک‌اینتایر و تبیین نگاه احیاگرایانهٔ او نسبت به رویکرد فلسفه پیشامدرن در خصوص این مفاهیم اخلاقی است. طبق دیدگاه مک‌اینتایر، فضیلت، عدالت و قانون طبیعی ـ در دیدگاه فیلسوفان مدرنـ  از بافت، محتوای تاریخی و انسان‌شناسی واقعی تهی شده‌اند و به اعتقاد او، فیلسوفان مدرنْ مفهوم وظیفه و منفعت را بجای مفهوم فضیلت قرار داده‌اند و همچنین بر نگرشی فردگرایانه صحه گذاشتند که با آن  نمی‌توان درکی از فضیلت حاصل کرد. به عقیدۀ مک‌اینتایر، برای فهم و پروراندن فضیلت در فرد باید به فعالیت اجتماعی، بستر و سنّت تاریخی توجه کرد. برای او بهترین بافت فلسفی که مفهوم فضیلت در آن بدین نحو پرداخته شده است، سنّت فلسفه ارسطویی۔ توماسی است؛ همین‌طور فلاسفه مدرن در مورد عدالت، به معنای صُوری و انتزاعی آن توجه کرده و وظیفه‌ عدالت را پاسداشت حقوق فردی و خیر خصوصی قلمداد کردند؛ درحالی‌که عدالت در سنّت فلسفه ارسطویی۔توماسی، فضیلتی است که باید به هر کس با توجه به شایستگی‌اش نسبت به خیر مشترک جامعه، سهمی داده شود. در مورد نظریۀ قانون طبیعی، فیلسوفان مدرن این نظریه را بر انسان یا سوژهٔ استعلایی استوار کرده‌اند که در فلسفهٔ پیشامدرن بر تمایلات یا گرایش‌های انسان ساده و عادی مبتنی بود.

Modern moral philosophers and pre-modern philosophers in the Aristotelian-Thomistic tradition radically differ on their approaches to such moral concepts as virtue, justice, and the natural law theory. The present article aims to assess how Alasdair MacIntyre treated their differences, and to explain his reviving views on these moral concepts in pre-modern philosophy. MacIntyre maintains that virtue, justice, and natural law, as seen by modern philosophers, are abstracted from their historical and anthropological contents and contexts. He holds that modern philosophers have replaced the concept of virtue with the concept of duty and interest, while they also have endorsed an individualistic attitude which cannot provide an adequate understanding of virtue. MacIntyre believes that to make sense of virtue and to cultivate it in people, we are required to pay attention to social activities, historical background, and tradition. He thinks that the Aristotelian-Thomistic philosophical tradition was the best philosophical context in which the concept of virtue was developed; modern philosophers also were concerned with the formal and abstract sense of justice, and took the function of justice as protecting individual rights and private goods; but justice in the Aristotelian-Thomistic philosophical tradition is considered to be a virtue according to which everyone would receive his share of common good in the society in line with what he deserves. Modern philosophers have grounded the natural law theory in the transcendental subject whereas philosophers in the pre-modern era had grounded it in the inclinations and tendencies of simple ordinary humans.

در نظر او، بهترين بافت فلسفي که مفهوم فضيلت در آن بدين نحو پرداختـه شـده اسـت ، سنت فلسفي ارسطويي ۔ توماسي است ؛ همين طور فيلسوفان مدرن در مورد عدالت ، به معناي صـوري و انتزاعـي آن توجه کرده و وظيفه عدالت را پاسداشت حقوق فردي و خير خصوصي قلمداد کردند؛ در حالي کـه عـدالت در سنت فلسفي ارسطويي ۔ توماسي، فضيلتي است کـه بايـد بـه هـر کـس بـا توجـه بـه شايسـتگياش نسـبت بـه خير مشترک جامعه ، سهمي داده شود. com تاريخ پذيرش :۰ ۱۴۰۰/۰۳/۱ تاريخ تأييد: ۱۴۰۰/۰۳/۳۱ مقدمه در بررسي نگاه مک اينتاير نسبت به مفهوم «فضيلت »، نشان داده ميشود کـه بـه اعتقـاد مک اينتـاير، بر اساس نگرش فردگرايانه موجود در سنت ليبراليسم و فيلسوفان مدرن نميتـوان درکـي از فضـيلت داشت ، بلکه براي فهم و پروراندن فضيلت در فرد بايد به فعاليت اجتماعي، بسـتر و سـنت تـاريخي توجه کرد. theory of natural law مفهوم فضيلت شايد بتوان در ديدگاه مک اينتاير در خصوص نظريه اخلاقياش به طور کلي دو رويکـرد سـلبي و ايجابي را از هم بازشناخت ؛ در رويکرد سلبي، او به فيلسوفان مدرن ميتـازد و معتقـد اسـت کـه آنها، مفاهيم اخلاقي را بدون بافت تـاريخي در نظـر گرفتنـد و ايـن مفـاهيم را به گونـه اي وصـف نهادها کرده اند. p ,٢٠١٨ ,Lenne &Kretz ). Review of Alasdair MacIntyre’s, Ethics in the Conflicts of Modernity An Essay on Desire, Practical Reasoning, and Narrative , Cambridge: Cambridge University Press, 2016, 332 p. Tradition in the Ethics of Alasdair MacIntyre: Relativism, Thomism, and Philosophy.