ملخص الجهاز:
"در مواقعی که بانک از نقدینگی کافی برخوردار نباشد،نمیتواند با سرعت و هزینه معقول،منابع لازم را از محل افزایش بدهی یا تبدیل دارایی به وجه ریسک نقدینگی در اثر ناتوانی یک بانک در تادیه و کاهش بدهیها یا تامین منابع برای افزایش داراییهای به وجود میآید نقد تامین کند.
عواملی که ممکن است به صورت کلی ریسک نقدینگی را افزایش دهند عبارتند از: سوء مدیریت اقتصادی از سوی دولت و شرایط عمومی عدم اطمینان اقتصادی، تحلیل رفتن تدریجی اعتماد به سیستم بانکی در یک کشور، تحلیل رفتن تدریجی اعتماد به یک بانک، وابستگی به یک بازار یا چند تجاری محدود برای دریافت سپردهها،افزایش وامگیری کوتاهمدت و پرداخت وام درازمدت.
جهت کاهش و یا خنثیسازی این عوامل میتوان اقدامات زیر را انجام داد: تنوع در انواع سپردهها و به حد اقل رساندن تمرکز روی یک منبع از سپردهها، کاهش اتکا به دریافت وجوه در بازار بین بانکی، دسترسی به وجوه از شریکان مربوط(به عنوان مثال شرکت مادر)، نگهداری سطح مناسبی از داراییهای نقد، بیمه سپردهها(که در جلوگیری از سلب تدریجی اعتماد کمک میکند)، کنترل مدیریت بر تطابق ساختار سررسید داراییها و بدهیها و نظارت بر نسبت وام به سپرده، دسترسی به خطوط اعتباری آماده از سایر بانکهای بزرگ و یا بانک مرکزی در مواقع اضطراری و غیر منتظره Hitchins,Hogg ) ( and Mellet,2001,pp.
مدلهای مدیریت نقدینگی در اینجا با استفاده از برخی مفاهیم مالی و حسابداری بانکی از جمله زمانبندی داراییها و بدهیهای ترازنامه،نرخ بازده داراییها و بدهیها، جریانهای نقدی اقلام ترازنامه و دوره نگهداری( Duration )هر یک از اقلام،به مفاهیمی دست خواهیم یافت که میتواند در ارزیابی ساختار نقدینگی بانکها مفید واقع شود."