خلاصة:
بهرهگیری از ظرفیتهای پژوهش روایتی، راهبردی حیاتی در علم فراهم میکند، اما منابع محدودی برای کمک به افراد در جهت اجرا و تدوین یافتههای این نوع مقالهها وجود دارند. مقاله حاضر با هدف معرفی ظرفیتهای پژوهشی روش پژوهش روایتی در حوزه مطالعات آموزش عالی تدوین شده است. برای شناسایی و معرفی رویکردهای پژوهش روایتی در حوزه مطالعات آموزش عالی، از روش اسنادی استفاده شد. در ابتدا و پس از جستجوی اسناد مرتبط در پایگاههای علمی سیج، اریک، ابسکو، تیلور و فرانسیس، اسپرینگر، امرالد، پابمد، الزویر، در دامنه زمانی 2000 تا 2017، 22 سند بازیابی شد. پس از بررسی اولیه، 13 سند بر اساس ملاکهای سودمندی و بهروز بودن، مبنای مطالعه و تحلیل قرار گرفت. برای تحلیل این منابع، از راهبرد تحلیل محتوای کیفی الزاید (1996) استفاده شد. یافتهها به شناسایی و معرفی چهار رویکرد روایتی مناسب برای پژوهش در حوزه آموزش عالی شامل 1- رویکرد روانشناختی؛ 2- رویکرد جامعهشناختی؛ 3- رویکرد روایت و تفسیر درباره تجارب خاص فرهنگی توسط خود فرد؛ و 4- رویکرد نهادی ـ سازمانی، منتج شد. در این مقاله تلاش شده تا با توجه به محدودیتها و ظرفیتهای روش روایتی، افقهای نوینی در جهت بهرهگیری از این روش در مطالعات آموزش عالی معرفی شود.
Narrative literature reviews could serve an essential scientific function, but few resources help people learn to write them through manuals or descriptions. The present paper aims to introduce the research capacities of narrative inquiry methodology in the field of higher education studies. Through documentary method by searching different scientific websites like SAGE, Elsevier, Springer, and etc. for related articles between 2000 and 2017, 22 documents were retrieved, and after the initial review, 13 documents were selected based on the criteria of utility and being up-to-date. To explore these resources, Altheide's process of document analysis (1996) was used. It seems that, there are four comprehensive narrative approaches which could be used in higher education researches: 1) Psychological approach, 2) Sociological approach, 3) Narration and individual’s interpretation of the narration according their specific cultural experiences, and 4) Institutional-organizational approach. Despite the potential of narrative studies and academic elites’ worthy accumulated experiences and other areas and due to the dominance of positivism in higher education and low acquaintance of researcher with narrative methods, researchers have taken a few advantage of this method in higher education area. This article, considering narrative methods’ limitations, intends to illustrate new horizons to utilize this method in higher education studies.
ملخص الجهاز:
ظرفيت هاي روش پژوهش روايتي در حوزه مطالعات آموزش عالي Capacities of narrative research method in the Field of Higher Education Studies تاريخ دريافت مقاله : ٩٧/٠٣/٠٨ سميرا حقوقي× کيوان صالحي×× بهره گيري از ظرفيت هاي پژوهش روايتي، راهبردي حياتي در علم فراهم ميکند، اما منابع محدودي براي کمک به افراد در جهت اجرا و تدوين يافته هاي اين نوع مقاله ها وجود دارند.
يافته ها به شناسايي و معرفي چهار رويکرد روايتي مناسب براي پژوهش در حوزه آموزش عالي شامل ١- رويکرد روان شناختي؛ ٢- رويکرد جامعه شناختي؛ ٣- رويکرد روايت و تفسير درباره تجارب خاص فرهنگي توسط خود فرد؛ و ٤- رويکرد نهادي ـ سازماني، منتج شد.
با وجود ظرفيت مطالعات در استفاده از تجربيات انباشته شده نخبگان علمي و ديگر زمينه ها و با توجه به تسلط پارادايم اثبات گرايي در پژوهش هاي آموزش عالي و آشنايي اندک پژوهشگران با روش هاي روايتي، نويسندگان سعي داشته اند تا ضمن معرفي رويکردهاي متداول اين شيوه پژوهشي، برخي از مزاياي آن در حوزه آموزش عالي را شرح دهند.
Ramamoorthi مباني نظري پژوهش پژوهش روايتي يا رواييپژوهي، راهبردي پژوهشي است که به پژوهشگران اين امکان را ميبخشد تا از طريق داستان هايي که مشارکت کننده از زندگي خود روايت مي کند، به واکاوي در تجربه زيسته او اقدام کنند و ضمن تلاش براي کسب درکي عميق ، بافتاري و موقعيتي از رخدادهاي زندگي او، به طبقه بندي و تفسير معني داري از آن رخ رخ دادها دست يابند.
در پژوهش گلزاري و عطاران (١٣٩٥)، به عنوان تنها نمونه پژوهش روايتي به زبان فارسي، روايت هاي يک مدرس براي تبيين روش تدريس معکوس در آموزش عالي بررسي شده است .