خلاصة:
تغییر پول از پول کالایی به پولهای اعتباری و الکترونیکی، مسائل جدیدی را در حوزه پول و بانک بهوجود آورده، که ضرورت شناخت آن را بیشتر کرده است. در نظریه برگزیده، پول هر آن چیزی است که بهطور گسترده بهعنوان وسیله پرداخت، شناخته میشود. با توجه به ماهیت پول «عینیت داشتن» پول موضوعیت ندارد و هرکس سپردهای در بانک قرار دهد، به اندازه سپردهی خود از بانک طلبکار میشود، نه عین پول خود. بنابراین چیزی بهعنوان «ملکیت مشاع» در مورد سپردههای بانکی مصداق ندارد و اگر بخشی از درآمدهای بانک حرام باشد، موجب سرایت حرمت به سایر درآمدها نمیشود. برای شناخت احکام و معاملات پول، شناخت نحوه عرضه و انگیزههای تقاضای پول حائز اهمیت است. علاوه بر انگیزه احتیاطی و معاملاتی، انگیزه سفتهبازی نیز یکی از انگیزههای نگهداری پول است. عرضه پول در اقتصاد، بهواسطه بانک مرکزی و نظام بانکی انجام میشود. سیستم ذخیره جزئی (اعطای وام بیش از موجودی بانک) علاوه بر ایجاد حق امتیاز برای بانکها، عامل ایجاد نوسانات اقتصادی است.
The transformation of money from commodity money to credit and electronic money has created new issues in the field of money and banking, which make it necessary to recognize it. In the preferred theory, money is somthing that is widely known as a means of payment. Given the nature of money, "objectivity" of money is irrelevant, and everyone becomes a creditor of the bank to the extent of his or her deposit, not his own money. Therefore, there is no such thing as "common property" in the case of bank deposits, and if part of the bank's income is forbidden, it does not spread to other income. To understand the rules and transactions of money, it is important to know how money is offered and the motives for demanding money. In addition to prudential and trading motives, the motive of speculation is one of the motives for keeping money. The money supply in the economy is done through the central bank and the banking system. The partial reserve system (lending more than the bank's balance sheet) in addition to creating rights for banks, causes economic fluctuations.
ملخص الجهاز:
بنابراین حقیقت و ذات آن به این معنا که جنس و فصلی داشته باشد، موردنظر نیست؛ بلکه آنچه مهم است اینکه عقلا چه چیزی را بهعنوان پول اعتبار میکنند و چه ویژگیهایی را از مقومات پول میدانند.
اما اقتصاددانان پول را صرفاً محدود به این دو نوع نمیدانند؛ بلکه براي نمونه، چک نیز بهعنوان وسیله پرداخت در خریدها مورد پذیرش عمومی بوده و نیز سپردههای حساب جاری در شمار پول قرار میگیرند.
اما در سطح کلان وقتی یک کشور معادل ارزش 1200 هزار میلیارد تومان کالا تولید میکند؛ اگر معادل همین ارزش هم در این اقتصاد پول وجود داشته باشد؛ گفته نمیشود: مجموعه داراییهای این کشور معادل 2400 هزار میلیارد تومان است؛ به دلیل اینکه در سطح کلان، پول فقط به همان اندازه که موجب تسهیل مبادلات و افزایش مبادلات شده است، باعث افزایش رفاه و افزایش ارزش در یک اقتصاد شده است.
شبهه آن است که اگر تجمیع سپردهها نزد بانک، یک ملکیت مشاع برای همۀ سپردهگذاران ایجاد کند و بعد از کسب درآمد در فعالیت اقتصادی نیز همین ملکیت مشاع باقی باشد، تا هرکس سهم خود را بردارد؛ با علم به اینکه برخی از درآمدها از فعالیتهای حرام حاصل شده باشد؛ این حرام در فرض مشاع بودن به کل سپردهها سرایت میکند.
هرچند بروزِ خلق پول در سیستم بانکی ربوی بیشتر است؛ اما در بانکداری بدون ربا نیز حتی با فرض اجرای صحیح آن (یعنی مشارکت واقعی و یا خریدِ واقعی کالا و فروش آن به مشتری)، خلقِ پول انجام میشود.
پول هر چیزی است که بهطور گسترده بهعنوان وسیله پرداخت مورد استفاده قرار میگیرد.