Commitment to Action: An Effective Construct on Increasing Effectiveness of an Educational Intervention to Control Pediculosis Capitis in Female High School Students مقالة

Aims: Pediculosis Capitis is one of the most common parasitic infections in female students with various complications. Commitment to action as an important determinant of behavior can reinforce interventions. This study evaluated the effect of commitment to action on increasing the effectiveness of education to control Pediculosis Capitis in students. Materials & Methods: This experimental study was conducted on 150 female high school students in Firoozkooh in 2017. Participants were selected by multistage cluster sampling and randomly assigned to three groups of 50 people. Two intervention groups, including education and education with a commitment to action and one control, participated. Data were collected by a valid and reliable questionnaire of knowledge, attitude, behavior, commitment to action, and examination at baseline and one month after education. Data were analyzed by SPSS 21 using ANCOVA and logistic regression (p Findings: an increase in knowledge, attitude, behavior, commitment to action, and a reduction in Pediculosis Capitis were observed (p, commitment to action, and Pediculosis Capitis (p Conclusion: Applying commitment to action increases the effectiveness of the education on improving knowledge, attitude, behavior, and Pediculosis Capitis control in female high school students.

اهداف: آلودگی به شپش سر یکی از شایع ترین عفونت های انگلی در دانش آموزان دختر با عوارض مختلف است. در این بین، تعهد به اقدام به عنوان یک عامل مهم تعیین کننده رفتار می تواند مداخلات را تقویت کند. لذا این مطالعه به تعیین تأثیر تعهد به اقدام بر افزایش اثربخشی مداخله آموزشی برای کنترل آلودگی به شپش در دانش آموزان دختر دبیرستانی پرداخته است. مواد و روش ها: این مطالعه تجربی در سال 1398 بر روی 150 دانش آموز دختر دبیرستانی شهرستان فیروزکوه انجام شد. شرکت کنندگان به روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب و به طور تصادفی در سه گروه 50 نفره (دو گروه مداخله، شامل آموزش و آموزش با تعهد به اقدام و یک گروه کنترل) قرار گرفتند. داده ها با استفاده از پرسشنامه استاندارد و معتبر آگاهی، نگرش، رفتار، تعهد به اقدام و معاینه در ابتدا و یک ماه پس از آموزش جمع آوری شد. داده ها در نسخه 21 نرم افزارSPSS با استفاده از آزمون های ANCOVA و رگرسیون لجستیک تحلیل شد. یافته ها: افزایش آگاهی، نگرش، رفتار، تعهد به اقدام و کاهش آلودگی به شپش سر در گروه های مداخله مشاهده شد (0.001P<). همچنین، تفاوت معنی داری در رفتار، تعهد به اقدام و آلودگی به شپش سر در گروه مداخله دوم نسبت به گروه اول مشاهده شد (0.001P<). اثربخشی مداخله متوسط تا زیاد (0.79 تا 0.95) بود. عوامل موثر بر آلودگی به شپش سر شامل تعداد اعضای خانواده، تعداد افراد در اتاق خواب، سابقه ابتلا، تعداد اتاق خواب، دانش، نگرش، رفتار و تعهد به اقدام بود (0.001P<). نتیجه گیری: استفاده از تعهد به اقدام، اثربخشی آموزش را در بهبود دانش، نگرش، رفتار و کنترل آلودگی به شپش سر در دانش آموزان دختر دبیرستانی افزایش می دهد.