خلاصة:
هدف این پژوهش، اثربخشی آموزش مبتنی بر پذیرش و تعهد بر میزان امیدواری دانش‌آموزان پسر دوره دوم متوسطه دارای والدین وابسته به مواد مخدر بود. روش پژوهش نیمه‌آزمایشی، از نوع پیش‌آزمون - پس‌آزمون و دوره پیگیری با گروه کنترل بود. تعداد افراد نمونه، 30 نفر بود که به روش نمونه‌گیری دردسترس و داوطلبانه از بین تمامی دانش‌آموزان پسر متوسطه دوم شهر کشکوئیه که در سال 1398-1397 مشغول به تحصیل بودند و دارای والد وابسته به مواد مخدر بودند، انتخاب شدند و به‌صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. ابزار به‌کاررفته، پرسشنامۀ امیدواری اسنایدر بود که در قبل، بعد و دو ماه پس از آموزش استفاده شد. برای تجزیه‌وتحلیل یافته‌های تحقیق از آزمون آماری تحلیل کورایانس استفاده شد. نتایج بررسی متغیر امیدواری در مراحل اندازه‌گیری پس‌آزمون و پیگیری بعد از تعدیل اثر پیش‌آزمون نشان دادند آموزش مبتنی بر پذیرش و تعهد بر میزان امیدواری دانش‌آموزان پسر متوسطه دوم به‌طور معناداری مؤثر است و این اثربخشی در مرحلۀ پیگیری هم ماندگار بود؛ بنابراین، به‌نظر می‌رسد تکنیک‌های آموزش پذیرش موجب می‌شود نوجوانان آگاهی و بینشی واقع‌بینانه‌تر نسبت به مسائل والدین خود کسب کنند و در این بین شیوه‌های لازم را برای افزایش امیدواری به زندگی به دست آورند.
This study aimed to evaluate the effect of acceptance and commitment-based therapy on the level of hope in male high school students with drug-dependent parents. The Method was quasi-experimental, pretest-posttest, and follow-up period with the control group. Sample members were 30 people who were selected by available and voluntary sampling method from all high school male students in Koushkuyeh who were studying in 2018-2019 and had a drug-dependent parent. They were randomly divided into two experimental and control groups. The Instrument used was Snyder Hope Questionnaire which was used in the pre-test, post-test, and follow-up period. Covariance analysis was used to analyze the research findings. The results of examining the dimensions of hope and its subscales in the post-test measurement and follow-up stages after adjusting for the pre-test effect showed that acceptance and commitment-based therapy significantly improved the hope of high school male students. This effect was lasting in the follow-up phase. Thus, acceptance therapy techniques seem to enable adolescents to gain a more realistic awareness and insight into their parents' issues and acquire the necessary ways to increase life expectancy.
(
, 
, 
)
