رابطه خودتنظیمی با تاب آوری تحصیلی با میانجی گری انگیزش خودمختار مقالة

هدف از این پژوهش بررسی رابطه علّی خودتنظیمی با تاب آوری تحصیلی با توجه به نقش واسطه ای انگیزش خودمختار است. جامعه آماری این پژوهش را دانشجویان کارشناسی دانشگاه های دولتی تهران در سال تحصیلی 97-98 تشکیل می دادند. از این جامعه 360 نفر انتخاب شدند. شیوه نمونه گیری به صورت تصادفی خوشه ای انجام گرفت. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه خود تنظیمی بوفارد (1995)، پرسشنامه انگیزش تحصیلی والرند (1989)، و پرسشنامه تاب آوری تحصیلی مارتین (2003) بودند. داده ها با استفاده از مدل یابی روابط علّی (تحلیل مسیر) مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که خودتنظیمی بر تاب آوری اثر مستقیم و معنادار دارد، به این معنی که افزایش خودتنظیمی در یادگیرندگان میتواند موجب ارتقاء تاب آوری در آنان شود. همچنین رابطه انگیزش خودمختار و تاب آوری مستقیم و منفی است که بدلیل انگیزش بیرونی است و نشان دهنده آن است انگیزش غیر خودمختار تاب آوری تحصیلی را کم می کند. علاوه براین چون رابطه کل متغیر خودتنظیمی کمتر از رابطه مستقیم آن با تاب آوری است، احتمال نقش میانجی انگیزش خودمختار منتفی نمی باشد. بنابراین نه تنها تاب آوری یادگیرندگان به گونه مستقیم از طریق خودتنظیمی قابل پیش بینی است بلکه این رابطه از طریق انگیزش خودمختار تحصیلی نیز میانجیگری می شود.

This study was conducted to investigate the relationship between self-regulation and academic resiliency with respected to mediating role of autonomous motivation. The target population of the study comprised Tehran universities under graduate students in the academic year of 1397-1398. The sample consisted of 360 students who were selected by random cluster sampling method. The instruments used in this study were: Academic motivation scale (Vallerand و colleagues, 1989), self-regulation scale (Bufard, 1995) and academic resiliency questionnaire (Martin, 2003). The research method applied to this study was casual modeling. The results revealed that self-regulation had direct effect to predict academic resiliency. Meaning that increase of self-regulation promotes resilience. In addition relationship of academic autonomous motivation is direct and negative which is the result of external motivation. This shows that non-autonomous motivation decreases academic resilience. Furthermore, autonomous motivation mediated the relationship of self-regulation with academic resiliency.

مجله روانشناسي ٩٨/ سال بيست و پنجم ، شماره ٢/ تابستان ١٤٠٠ Journal of Psychology, 2021, 25 (Summer) 170-189 رابطه خودتنظيمي با تاب آوري تحصيلي با ميانجي گري انگيزش خودمختار o The Efect of Self-Regulation on Academic Resiliency with Mediation of Autonomous Motivation o مريم عطايي ١ دکتر بهرام صالح صدق پور٢ دکتر حسن اسدزاده دهرائي ٣ دکتر ابوطالب سعادتي شامير١ چکيده هدف از اين پژوهش بررسي رابطه علّي خودتنظيمي با تاب آوري تحصيلي با توجه به نقش واسطه اي انگيزش خودمختار است . بنابراين نه تنها تاب آوري يادگيرندگان به گونه مستقيم از طريق خودتنظيمي قابل پيش بيني است بلکه اين رابطه از طريق انگيزش خودمختار تحصيلي نيز ميانجي گري مي شود. ميرزايي و همکاران (١٣٩٥) به اين نتيجه رسيدند که نه تنها تاب آوري يادگيرندگان به گونۀ مستقيم از راه ادراک شايستگي قابل پيش بيني است ، بلکه اين رابطه از راه انگيزش خودمختار تحصيلي نيز ميانجي گري مي شود. بر مبناي آنچه گفته شد، اين پژوهش در پي آن است که با استفاده از روش مدل علّي به آزمون اين مدل مفهومي پرداخته و روابط بين متغيرهاي خودتنظيمي انگيزش خودمختار و تاب آوري تحصيلي را در دانشجويان دوره کارشناسي دانشگاه هاي دولتي شهر تهران بررسي کند. برخورداري از عوامل محافظتي تاب آوري ، مجموعه منابع دروني و بيروني مؤثري را براي دانش آموز فراهم مي کند که با بهره گيري از آن ها مي تواند در شرايط گوناگون انگيزش تحصيلي خود را حفظ کرده و متناسب با موقعيت ، راهبردهاي خودتنظيمي انگيزشي را مورد استفاده قرار دهد (فيروزبخت ، لطيفيان ، ١٣٩٧).