خلاصة:
زینب (علیها سلام) پــرورش یافتــه مکتــب وحــی اســت . معلــم او مــادرش ، فاطمـه (ع) و پــدرش علـی (ع)، قــرآن ناطــق اســت .او خــود معلــم و مف ســر قــرآن اســت . می داند که مردم کوفه با قرآن آشنا هستند و چه بسا که قرآن را حف ظ هستند!!!او درســت و دقیــق از آیــات قــرآن اســتف اده میکنــد تــا ریــز و درشــت هــر آن کــس را کــه در فاجعــه کربــلا دخالــت داشــته !! خــود را بــری ندانــد..... آیـات ١٦ فصلـت و ١٤ فجـر را در بیـن مـردم کوفـه بیـان مـی کنـد، او از آیـه ١٥ سـوره فجـر در مجلـس عبیـدالله اسـتف اده مـی کنـد؛ اسـتف اده از آیـه ١٠ سـوره روم و آیـات ١٧٨ و ١٦٩ از سـوره آل عمـران در مجلـس یزیـد نشـان از تسـلط ایـن بانـوی بـزرگ بـر قـرآن و شـناخت دقیـق مـردم کوفـه و شـام و عبیـدالله و یزیـد اسـت .
ملخص الجهاز:
زینب (علیها سلام) آن گونــه ايــن آيــات را بــه موقــع بــا فراســت و بيــان رســا و بليــغ ، بــه گــوش مــردم پيمـان شـکن کوفـه و سـهل انـگار شـام مي رسـاند کـه تـا حيـات دارنـد از عـذاب وجـدان آسـوده نگردنـد؛ و چنـان بـا آيـات قـرآن حـق بـودن حسـين (ع) و راهـش را بـه رخ حـکام بـه ظاهـر پيـروز مـي کشـد کـه از کـرده خويـش نـادم و پشـيمان مـي گردنـد و سـعي در جبـران مافـات !!!
٧ و طومـار قوانيـن و افـکار طاغـوت را در هـم مـي پيچنـد؛ و انسـانهاي سـالم را بـر سـر جايشـان مــي نشــانند تــا ايــن کــه همــه انســان هايــي کــه بــه دنبــال حقيقــت هســتند گــرد هــم بياينــد و بتواننــد حرکــت واحــدي را عليــه ظالــم داشــته باشــند، کــه کــه رب تــو هميشــه در کميــن گاه اســت چــه در آن زمانــي کــه مطابــق بــا رشــد و شــعور و انديشــه آنهــا از کمينـگاه طبيعـت در قالـب طوفـان هـا و بـاران هـاي عـذاب ايـن قـدرت ربوبـي در چهره هـاي ديگـري همچـون انسـانها خـود را نشـان مـي دهـد.
ضمـن ايـن کـه چينـن آغـاز و اختمـه اي دلالـت بـرـات ايمـان و اعتقـاد اسـتاوري اسـت کــه حضــرت بــه مســيري دارد کــه در آن گام نهــاده و بــا قــوت و قــدرت آن را ادامــه مي دهــد و يقيــن و ايمانــش بــه آيــه ١٥ ســوره فجــر کــه خداونــد انســان را مبتــلا مــي کنــد و گرامــي اش مــي دارد و نعمتــش مــي دهــد؛ همــان نگاهــي کــه موجــب مــي شــود زينــب خطــاب بــه مــردم شـام در مجلـس يزيـد بـه آيـه اي متمسـک مي شـود کـه عاقبـت مجرميـن و عنادشـان را در برابـر آيـات الهـي تبييـن مـي کنـد: )روم ٣٠/ ١٠) سـپس عاقبــت آن کســاني کــه بــد کردنــد ايــن شــد کــه دروغ پنداشــتند آيــت هــاي خــدا را و آنهــا را جـدي نگرفتنـد.