خلاصة:
چگونگی ادراک و تفسیر مردم از گردش در محوطه مجتمع های مسکونی، موضوع مهمی برای طراحی معماری این گونه فضاها است. در این بین مسیریابی انسان به جهت تسهیل در این امر، می تواند بسیار مؤثر باشد. اهمیت مسأله زمانی مهم است که نحوه مسیریابی در این گونه فضاها می تواند نگرانی هایی را در زمان تخلیه عملیات نجات سریع ایجاد نماید. زمانی که فردی ناآشنا با این محیط، می خواهد مسیر و جهت موردنیاز خود را دریابد، این نگرانی بیشتر می گردد. در این پژوهش بدنبال پاسخ به این سؤالات هستیم؛ کدام یک از مسیرها (از نظر فرمی) می تواند ادراک و تعامل بیشتر انسان را با محیط فراهم آورد و مسیریابی را برای انسان تسهیل نمایند؟ همچنین فرضیه پژوهش که منتج از سؤال پژوهش می باشند را می توان این گونه بیان نمود؛ مسیری که محور دید و خوانایی بیشتری را برای انسان ایجاد نماید، می تواند در راه یابی انسان در فضا مؤثرتر باشد. هدف از انجام این پژوهش بررسی و تحلیل ساختار فرمی مسیریابی در فضای مجتمع های مسکونی بر اساس نظریه نحو فضا و تعیین بهترین نوع مسیر از نظر خوانایی برای افراد در محیط مجتمع های مسکونی است. در این پژوهش، برای ارزیابی این موضوع، یک توصیف ساختاری از رفتار محیطی انسان بر اساس مبانی نظری نحو فضا ارائه می شود.
How people perceive and interpret walking in the area of residential complexes is an important issue for the architectural design of such spaces. In the meantime, human routing can be very effective in facilitating this. The importance of the issue is important when routing in such spaces can cause concerns when evacuating a quick rescue operation. This concern increases when a person unfamiliar with the environment wants to find the direction he or she needs. In this study, we seek answers to these questions; Which path (in terms of form) can provide more human perception and interaction with the environment and facilitate routing for humans? Also, the research hypothesis that results from the research question can be expressed as follows; A path that creates more visibility and readability for humans can be more effective in navigating humans in space. The purpose of this study is to investigate and analyze the formal structure of routing in the space of residential complexes based on the theory of space syntax and determine the best type of route in terms of readability for people in the environment of residential complexes. In this study, to evaluate this issue, a structural description of human environmental behavior based on the theoretical foundations of space syntax is provided. Accordingly, to achieve the research goal, using Depthmap X 0.50 software and by extracting graph-based methods and interpreting pivot charts, orientation, pivotal vision and readability, people's perception and interpretation of routing in the area of Tabbin residential complex Becomes.
ملخص الجهاز:
تحلیل ساختار فرمی مسیریابی در فضاهای مجتمع‌های مسکونی بر اساس نظریه نحو فضا (مطالعه موردی: مجتمع مسکن مهر فاز 3 شهر پردیس تهران) سیدتاج الدین منصوری 1 ، اسماعیل ضرغامی 2 تاریخ دریافت: 14/03/1400 تاریخ پذیرش: 14/07/1400 چکیده چگونگی مسیریابی در محوطه مجتمع‌های مسکونی، موضوع مهمی برای طراحی معماری این‌گونه فضاها است.
پژوهش‌های صورت گرفته در زمینه مسیریابی {مراجعه شود به فایل جدول الحاقی} (به تصویر صفحه مراجعه شود)منبع: نویسندگان وجه تمایز پژوهش حاضر با مطالعات قبلی در چگونگی تفسیر ساختار فرمی مسیرها و تعیین بهترین نوع مسیر ازنظر فرمی برای افزایش خوانایی افراد در محیط و ادراک فضا است.
در مطالعات مربوط به درک و تحلیل فضای معماری، برای ارزیابی پیچیدگی فضایی از تجزیه‌وتحلیل ایزوویستی، نمایش خطی پیکربندی فضایی، محور دید و نمودارهای محوری و تراکم اتصال و همچنین هم پیوندی فضا استفاده نمود که در این پژوهش از نمودارهای محوری، جهت‌یابی، دید محوری و خوانایی در تجزیه‌وتحلیل نحوه انتخاب مسیر توسط افراد در فضا، استفاده می‌شود.
گراف نحوه اتصال (ارتباط) مجتمع‌های مسکونی در حوزه‌های مسیریابی شبکه‌ای، منحنی و خطی {مراجعه شود به فایل جدول الحاقی} با توجه به آنچه در مورد نظریه گراف بیان گردید و تحلیل گراف‌های ترسیمی در شکل 6 و جدول 2، می‌توان گفت که در مسیریابی منحنی، نسبت به دیگر مسیرها، مرکزیت به سبب فرم مرکزگرای آن، قابل‌درک‌تر است درنتیجه مسیریابی در این نوع گردش آسان‌تر از سایر مسیرها است.
(
, 
, 
)
