خلاصة:
مفاخره وافتخار به قومیت و ارزشهای بزرگ ملی و مذهبی یکی از مضامین
رایج در زبان و ادب پارسی است و شاعران پارسی گو در آثارشان به شیوههای
گوناگونی به عناصرمختلفی تفاخر کردهاند. از آن میان دیوان شهریار شاعر
مذهبی و میهن دوست ایرائی است که در دیوان شعر فارسیاش به صورت
برجسته ای به این مضامین پرداخته است. عناصر مفاخرات او گاه تحت تااثیر
سبک شاعرانی چون حافظ و فردوسی است که اشعارشان در دیوان شهریار
مورد استقبال قرار گرفته است و گاه از علایق شخصی و اعتقادات دینی او
نشات گرفته است.
نگارندگان در این پژوهش عناصر و مضامین مختلفی را که شهریار در دیوان
شعر فارسی خود به آنها تفاخر کرده مورد بررسی قرار میدهند.
ملخص الجهاز:
مفاخره در شعر شهريار دکتر مدرسي استاد دانشگاه اروميه فرشته رستمي دانشجوي کارشناسي ارشد رشته زبان و ادبيات فارسي دانشگاه اروميه چکيده مفاخره وافتخار به قوميت و ارزش هاي بزرگ ملي و مذهبي يکي از مضامين رايج در زبان و ادب پارسي است و شاعران پارسي گو در آثارشان به شيوه هاي گوناگوني به عناصرمختلفي تفاخر کرده اند.
در اصطلاح به اشعاري اطلاق مي شود که شاعر در مراتب فضل و کمال و سخن داني و تخلق به اخلاق حميده و ملکات فاضله از حيث علو طبع و عزت نفس و شجاعت و سخاوت و امثال آن و احياناً افتخارات قومي و خانوادگي و به طور خلاصه در شرف و نسب و کمال خويش سروده است » (مؤتمن ،١٣٦٤،ص ٢٥٨) با عنايت به اين تعاريف مفاخرات شعرا را به دو دسته عمده مي توان تقسيم کرد: ١- مفاخره به قوميت و افتخارات بزرگ قومي و ملي و مظاهر و قهرمانان آن و ٢- مفاخره به شعر و ويژگي هاي ممتاز شاعري .
در فرجام اين نتيجه حاصل شد که مي توان مفاخرات شهريار را به دو دسته : ١- مفاخرات تقليدي که شامل مفاخرات شعري اوست که به تقليد از شاعران ديگر به ويژه حافظ سروده ؛ و٢- مفاخرات شخصي او که به تأثير از عواطف و احساسات خود سروده تقسيم کرد.