خلاصة:
علیرغم تمامی مخالفتها و موضعگیریهایی که در سازمانهای بینالمللی علیه چین وجود داشت، در طی یک دهه گذشته این کشور نفوذ قابلتوجهی در سازمانهای بینالمللی و منطقهای یافته و تلاش کرده است با شکل دادن به هنجارها، قواعد و قوانین جایگاه خود را در این سازمانها ارتقا بخشد. در این میان، سازمان آسهآن یکی از مهمترین سازمانهای منطقهای بوده که مورد توجه مقامات چین قرار گرفته است؛ سازمانی که میتواند منافع فراوانی را برای پکن تأمین سازد و اکنون این منافع بیش از هر زمان دیگری با منطقه آسهآن درهمتنیده شده است. روابط بین چین و این اتحادیه در وضع کنونی، به یکی از پیچیدهترین روابط در منطقه آسیا و اقیانوسیه تبدیل شده و اخیراً در هر دو بعد اقتصادی و سیاسی تغییرات مثبتی به خود دیده است. البته منافع و سهم حاصل برای چین از این تعمیق روابط بیشتر از اعضای آسهآن بوده و این امر به یکی از دغدغهها و نگرانیهای مقامات این اتحادیه در چند سال اخیر تبدیل شده است. این مقاله سعی کرده است با تکیه بر نظریه وابستگی نامتقارن اقتصادی به بررسی نوع کنشگری چین در این سازمان منطقهای بپردازد. از دید مقاله، چین از طریق ارتقای سطح همکاریهای سیاسی و اقتصادی تلاش نموده است که وابستگی نامتقارن آسهآن به خود را حفظ کند و ارتقا دهد و مانع قدرتگیری رقبای منطقهای و بینالمللی در این سازمان شود.
Despite all the opposition of members international organizations against China, over the past decade, Beijing has reached significant influence in international and regional organizations and is trying to improve It’s status in these organizations by shaping norms, rules and regulations. One of the most important regional organizations that has received a lot of attention from the Chinese authorities is ASEAN. An organization that can provide many benefits to Beijing. China's interests are now more intertwined with the ASEAN region than ever before; Relations between China and the union has become one of the most complex in the Asia-Pacific region and have recently seen positive changes in both the economic and political dimensions. Of course, the China’s interests of this deepening relationship have outweighed those of the ASEAN members, and this has become one of the concerns of Union officials in recent years. This article tries to examine the type of Chinese action in this regional organization based on the theory of asymmetric economic dependence. According to the article, China seeks to maintain and Promote ASEAN's asymmetric dependence on itself through the promotion of political and economic cooperation, and to prevent regional and international competitors from gaining strength in this organization.
ملخص الجهاز:
از ديد مقاله ، چين از طريق ارتقاي سطح همکاري هاي سياسي و اقتصادي تلاش نموده اســـت که وابســـتگي نامتقارن آســـه آن به خود را حفظ کند و ارتقا دهد و مانع قدرت گيري رقباي منطقه اي و بين المللي در اين سازمان شود.
حضور فعال پکن در ترتيبات منطقه اي و جهاني، در ابتداي کار به صورت مشارکت جويانه و تابع نظم موجود بود؛ به گونه اي که در سطح ديپلماتيک ، راهبرد اصلي مقامات حزب کمونيست ، تأکيد و اثبات اين ادعا به کشـــورهاي پيراموني خويش بود که ظهور چين هيچ گونه تهديدي را براي همســـايگان کوچک تر اين کشـــور در بر نخواهد داشـــت و اين مفهوم تهديد، ساخته وپرداخته کشورهاي غربي براي به چالش کشيدن روابط چين با کشورهاي جنوب شرق آسيا است ؛ اما رفته رفته در سال هاي اخير مشاهده ميشود که پکن به طرف موازنه ســازي نهادي و البته رقابت اقتصــادي با طرف غربي تمايل پيدا کرده اســت .
فرضيه مقاله بر اين گزاره دلالت دارد بر اينکه چين از طريق توســعه همکاري اقتصــادي ســعي دارد وابســتگي نامتقارن آســـه آن به خود را حفظ کند و ارتقا دهد و مانع قدرت گيري رقباي منطقه اي و بين المللي در آسه آن شود.
The United States and China’s Rise-A Review Essay, International Security, Vol. 38, No. 3, Winter 2113–2114, pp.
China and the global economic order.
China and the global economic order.
Center for Strategic and International Studies, the Washington Quarterly, 4(36), 7-23.