ملخص الجهاز:
تاريخ احداثش به سال 1285 برميگردد و پيش از آن، خندقي بود در شرق ارگ سلطاني که پس از پر کردن خندق و ساختن شمسالعماره به خيابان تبديل شد و «ناصريه» نام گرفت و امروز مردم آن را بهنام ناصرخسرو ميشناسند زماني معتبرترين خيابان تهران بوده و بهنوعي، مرکز ثقل مدرنيته در پايتخت.
اين خيابان امروز هم، بهعنوان يکي از شلوغترين خيابانهاي شهر معرفي ميشود اما ديگر جمعيتي که به ناصرخسرو ميآيند، براي رسيدن به تکيه دولت و تماشاي تعزيه صف نميبندند.
از آنجا که ناصرالدينشاه، در سفرهاي اروپايي خود با تئاتر و سالنهاي نمايش آشنا شده بود، تصميم داشت که با ساخت «تکيه دولت»، اين مرکز را به نمايشهاي غيرمذهبي اختصاص دهد.
) بههر دليل و واسطهاي که دستور ساخت «تکيه دولت» داده شده بود، تعزيهخواني در اين بنا، تا پايان دوره قاجار برپا بود و استفاده از آن تا سالهاي آغازين دوره پهلوي دوم نيز تداوم داشت.