در سایه به تماشای آفتاب/ ایران درودی و جای خالی یک گفت‌وگو المتفرقات

دبیری زاده ی شیراز است و شاید به همین دلیل در نقاشی رو به سوی شعر و فرهنگ و اساطیر ایرانی دارد همان لطافت، همان زیبایی و همان شکوه بی هیچ شعبده ای و باز به همین دلیل است که بی هیاهو در سایه می ایستد تا آفتاب را تماشا کند و پرهیز دارد از اینکه زیر نورافکن باشد و تماشایش کنند. همان جا که بهرام دبیری هم درس نقاشی خوانده و همان جا آغاز پیوندشان بوده است و جالب این که سیمین هم مثل دبیری ایستادن در سایه و تماشای آفتاب را دوست تر دارد تا ایستادن زیر آفتاب و پاییدن سایه های زندگی دیگران را. اما کاری از دستمان بر نمی‌آمد جز دعا کردن برای بهبودی‌اش و این‌که باید جای گفتگو با خانم درودی در این شماره با مطالب دیگری پر می‌شد.