خلاصة:
هدف پژوهش حاضر مقایسه تنظیم هیجانی» خودکارآمدی در افراد فربه و عادی بوده است. جامعه آماری این تحقیق شامل
کلیه مراجعان 2۰ تا ۵۰ سالهی مرکز تغذیه درمانگاه شبانه روزی منطقه ۵ شهرداری تهران، به تعداد 200 نفر بود. براساس
جدول کرجسی و مورگان حجم نمونه به تعداد ۱2۰ نفر از زنان به روش غیرتصادفی (هدفمند) انتخاب شد. برای جمعآوری
اطلاعات از پرسشنامه تنظیم هیجان (گراس و جان،۲۰۰۳)، پرسشنامه خودکارآمدی عمومی (شوآرتزر و جروسلم، ۱۹۹۵)
استفاده شده است. برای تجزیه و تحلیل دادهها در بخش آمار توصیفی از میانگین و انحراف معیار و آزمون فریدمن جهت
اولویتبندی متغیرها و در بخش آمار استنباطی آزمون میانگین دو جامعه مستقل جهت بررسی فرضیههای پژوهش استفاده
شد. یافتهها با استفاده از نرمافزار 24 SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. آزمون میانگین دو جامعه مستقل گویای آن
است که تفاوت آماری معنیداری بین تنظیم هیجانی در زنان چاق و زنان عادی وجود دارد و تفاوت آماری معنیداری در
متغیرخودکارآمدی بین این دو گروه وجود ندارد. با توجه به این یافتهها میتوان گفت تنظیم هیجانی افراد از جمله عوامل
تاثیرگذار بر افزایش وزن در زنان 20 تا ۵۰ سال است. بنابراین توجه به این مولفهها در برنامههای پیشگیری و کاهش وزن
توصیه میشود.
ملخص الجهاز:
جدول ١ بررسي نرمال بودن توزيع داده ها (رجوع شود به تصویر صفحه) تنظيم هيجاني و خودکارآمدي در بين افراد فربه و عادي تفاوت وجود دارد.
جدول ٣ مقايسه تنظيم هيجان و ابعاد آن در افراد فربه و طبيعي (رجوع شود به تصویر صفحه) بررسي نتايج از جدول ٣ نشان داد در سطح خطاي ٠/٠٥ تحت فرض عدم برابري واريانس بين دو گروه فربه و عادي از نظر سطح ميانگين متغير تنظيم هيجان (کل ) اختلاف معني داري وجود دارد (٠٠٠١>p ، ١١٤٠٧=df، ٧/٣٦٦ =t).
همچنين بررسي ابعاد نشان داد در بعد سرکوبي تنظيم هيجان در سطح خطاي ٠/٠٥ تحت فرض عدم برابري واريانس بين دو گروه فربه و عادي از نظر سطح ميانگين اختلاف معني داري وجود دارد (٠٠٠١>p ، ١١٥٢٩=df، ٦/٢٦٧ =t).
بررسي بعد ارزيابي مجدد تنظيم هيجان در سطح خطاي ٠/٠٥ تحت فرض عدم برابري واريانس بين دو گروه فربه و عادي از نظر سطح ميانگين اختلاف معني داري وجود دارد (٠٠٠١>p ، ١١٣٣٥=df، ٦/١١٠ =t).
جدول ٤ مقايسه خودکارآمدي در افراد فربه و طبيعي (رجوع شود به تصویر صفحه) بررسي نتايج از جدول ٤ نشان داد در سطح خطاي ٠/٠٥ تحت فرض برابري واريانس بين دو گروه فربه و عادي از نظر سطح ميانگين متغير خودکارآمدي اختلاف معني داري وجود ندارد (٠٠٥٩=p ، ١١٨=df، ١/٩٠٨ =t).
در سطح خطاي ٠/٠٥ تحت فرض عدم برابري واريانس بين دو گروه فربه و عادي از نظر سطح ميانگين متغير تنظيم هيجان اختلاف معني داري وجود دارد (٠٠٠١>p ، ١١٤٠٧=df، ٧/٣٦٦ =t).
An analysis of college women's self-efficacy, absenteeism, and depressive symptoms as mediators.
Journal of American College Health, 65(3), 168-176.