خلاصة:
تحول خلافت اسلامی به سلطنت اموی در فاصله زمانی نسبتا کوتاهی پس از رحلت پیامبر خدا6 رخ داد. این تحول منشا پرسش‌ها و تاملات بسیاری شد، به ویژه آن که سردمداری این تحول را کسانی بر عهده داشتند که در سال‌های آغازین نبوت و تکون حاکمیت اسلامی، علم رهبری ستیز و مبارزه با آن را به دوش می‌کشیدند. گر چه در این اقتداریابی از سنت ریشه‌دار قبیله‌گرایی و نقش خاندان‌های کنشگر عشیره محور نمی‌توان چشم پوشید، اما آنچه بیش از همه اذهان پژوهشیان را به خود معطوف می‌دارد، نقش همگرایانه شخصیت‌هایی است که در زمان جاهلی به عنوان داهیان عرب شناخته شده بودند. مقاله حاضر در رویکردی فرانگرانه به نقش قهرمانان در تاریخ، با این فرضیه که دهاه اربعه، به ویژه شخصیت محوری معاویه در بازتولید نظام سیاسی عرب نقش برجسته داشت، به این پرسش کانونی پاسخ می‌دهد که چرا جامعه اسلامی به سرعت به سوی نظام سیاسی پیشااسلامی کشیده و تسلیم حاکمیتی شد که در مقیاس ارزش‌های اسلامی چندان موجه نمی‌نمود؟
The transformation of the Islamic caliphate to the Umayyad dynasty took place in a short time after the death of Prophet Mohammad. This transformation became the source of many questions and reflections, especially since those who led such a change were Islam’s antagonists in the early years of prophecy and the rise of Islamic rule. Although, the role of the deep-rooted tradition of tribalism and tribal activist families cannot be ignored in this authorization, what captivates the minds of researchers is the convergent role of the characters who were known as the Arab’s geniuses in pre-Islamic times. This paper answers the central question of why Islamic society quickly turned to the pre-Islamic political system and surrendered to a government that was not very justified on the scale of Islamic values by adopting a transcendental approach to the role of heroes in history by assuming that the four geniuses, especially Mu'awiyah as a central figure had a Prominent role in the reproduction of the Arab political system.
(
, 
, 
)
