خلاصة:
در این مطالعه تاثیر تمرینات استقامتی بر شاخص مقاومت به انسولین مردان دیابتی نـوع ٢ بـا ترکیـب
بدنی چاق بررسی گردید. ٤٥ مرد میانسال ٤٣ تا ٦٤ سال با سـابقه (١/٦±٧/٨٥)سـال مبـتلا بـه دیابـت
مزمن نوع ٢ و میانگین های شاخص جرم بدن (٤/١±٢٩/٥)کیلوگرم بر مترمربـع ، هموگلـوبین گلیکوزیلـه
پایه (٠/٢٢±٥/٤٩) درصد، سطح گلوکز پایه (١/٤٢±٧/٥) میلی مول در لیتر و مقاومـت انسـولینی پایـه
3≤IRداوطلبانه در برنامه ورزشی (استقامتی ) ظرف ده هفته پیاپی شرکت کردند. متغیرهای بیوشـیمیایی
خون در شرایط پایه و از مداخله تمرین ورزشی با دامنه شدت کار٥٥ تا ٧٠ درصد ضـربان قلـب ذخیـره
اندازه گیری شدند. داده ها به شیوه آنالیز واریانس یک سویه با اندازه گیری تکـراری در سـطح آمـاری ٥
درصد ارزیابی شدند. ننتایج نشان داد که برنامـه ورزش اسـتقامت موجـب کـاهش معنـی دار درسـطوح
گلــوکز (,5/2=F ,0/001>P) و انســولین ناشــتای پایــه پلاســمایی (0/04=P,3/0=F)، (0/02=P,3/5=F) :
(HbA1C) و مقاومــت انســولین HOMA_IR (0/01=P,4/4=F)گردیــد. همچنــین نســبت HbA1C در
گروه های تمرین هوازی وکنترل تفاوت معنی داری بدسـت آمـد (0.006=P) .نتیجـه گیـری : از دیـدگاه
توانبخشی پروفایل شاخص هـای متابولیـک ماننـد سـطوح پایـه گلـوکز، انسـولین ،HbA1C پلاسـمایی و
HOMA_IR برای بیماران میانسال چاق پیکر مبتلا به دیابت مزمن بطور چشمگیری بـه دنبـال اجـرای
برنامه ورزش هوازی به عنوان عامل غیرفارماکولوژیک تغییر پیدا می کند. مدان . ایران
ملخص الجهاز:
مداخله تمرين استقامتي مزمن بر ايندکس مقاومت انسوليني مردان ميانسال مبتلا به بيماري ديابت نوع ٢ نيکوهمتي ١، فرزاد ناظم ٢*، عليرضا رحيمي ٣ چکيده در اين مطالعه تأثير تمرينات استقامتي بر شاخص مقاومت به انسولين مردان ديابتي نـوع ٢ بـا ترکيـب بدني چاق بررسي گرديد.
مقايسه متغيرهاي بيوشيميايي درون گروهي بيماران ديابتي پس از مداخله ورزش استقامتي شرايط گروه ها وضعيت پايه (پيش آزمون ) بعد از مداخله تمرين متغيرهاي مورد مجموع آدزرادجه ي ميانگين نسبت مقدارP مجموع آدزرادجه ي ميانگين نسبت مقدارP مطالعه مربعات مربعات F مربعات مربعات F گلوکز ناشتا *0/00 5/2 5/2 3/0 25/1 0/32 1/2 0/73 3/0 7/8 (ميلي مول در ليتر) HbAC١ (درصد) ٨٦/٥ ٣/٠ ٢/٥٩ ٠/٩ ٠/٤٦ ٢٧٨/٢ ٣/٠ ٣/٥ ٣/٥ ٠/٠٢* انسولين (ميکرو واحد ٢/٢ ٣/٠ ٢٨/٨٣ ٠/٣ ٠/٧٩ ١٧/٣ *0/04 3/0 3/0 3/0 بين الملل بر ميلي ليتر) ايندکسهاي A_OIMR ١٨/١ *0/01 4/4 4/4 3/0 42/2 0/28 1/3 6/044 3/0 امنقساوولميت ن QKUIC 0/10 2/3 2/3 3/0 0/8 0/34 1/2 1/164 3/0 0/1 در نمودار شماره ١، نقش اثرگذار تمرين هوازي بر هموگلوبين گليوزيله مردان ميانسال مبتلا به ديابت نوع ٢ مشهود مي باشد.
بحث و نتيجه گيري در اين مطالعه آزمايشي ، تأثير برنامه ورزش استقامت با شدت هاي کار زيربيشينه ظرف ١٠ هفته مداوم بر نيمرخ ايندکس مقاومت انسولين مردان ميانسال مبتلا به ديابت مزمن نوع ٢ با ترکيب بدني اضافه وزن و چاق بررسي گرديد.
بنابراين مي توان انتظار داشت در مطالعه حاضر، تغييرات درصدي مقاومت انسولين بيماران ديابتي هاي نوع ٢ ميانسال بويژه در دو هفته پاياني پروتکل تمرين هوازي که با افزايش شدت کار و مدت ورزش روزانه همراه بود، کاهش بارزي را نشان داد .
(
, 
, 
)
