خلاصة:
پژوهش حاضر با هدف پیشبینی سلامت روان دانش آموزان دختر دوره متوسطه بر اساس اضطراب و همبستگی اجتماعی ناشی از بیماری کووید- ۱۹ انجام شد. طرح پژوهش از نوع توصیفی- همبستگی بود. جامعه آماری، کلیه دانش آموزان دختر دوره متوسطه شهرستان جلفا در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۳۹۹ به تعداد ۶۷۲ نفر بود که با استفاده از فرمول کوکران حجم نمونه مشخص گردید و اعضای نمونه توسط پرسشنامه GHQ- ۱۲، مقیاس اضطراب بیماری کرونا (علیپور، ۱۳۹۸)، و همبستگی اجتماعی (بر اساس پرسشنامه بهزیستی اجتماعی کیز و شاپیرو، ۲۰۰۴) بهصورت مجازی و از طریق شبکههای اجتماعی مورد ارزیابی قرار گرفتند. جهت تجزیهوتحلیل دادهها از روش ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون استفاده شد. یافتهها نشان داد که اضطراب بیماری کووید- ۱۹ (بهصورت منفی) و همبستگی اجتماعی ناشی از بیماری کووید- ۱۹ (بهصورت مثبت) با سلامت روان همبستگی دارد. همچنین مشخص شد که اضطراب و همبستگی اجتماعی ناشی از بیماری کووید- ۱۹، به ترتیب ۴۵ و ۲۴ درصد از تغییرات سلامت روان را پیشبینی میکنند. این نتایج نشاندهنده بروز اثرات مثبت و منفی روانی و اجتماعی در زمان قرنطینه بوده و دارای تلویحات کاربردی در تدوین مداخلات بحران در زمان همهگیری بیماری کووید- ۱۹ است.
The aim of this study was to predict the mental health of female high school students based on anxiety and social correlation caused by Covid-19 disease. The research design was descriptive-correlational. The statistical population was all female high school students in Jolfa city in the academic year of 1300-1400, which was 672 people. , And social solidarity (based on the Keys and Shapiro Social Welfare Questionnaire, 2004) were assessed virtually through social media. Pearson correlation coefficient and regression analysis were used to analyze the data. The results showed that anxiety in Covid-19 disease (negatively) and social correlation in Covid-19 disease (positively) correlated with mental health. Anxiety and social correlation with Covid-19 disease were also found to predict 45% and 24% of mental health changes, respectively. These results indicate the occurrence of positive and negative psychological and social effects during quarantine and have practical implications for the development of crisis interventions during the Covid-19 epidemic.
ملخص الجهاز:
جامعه آماری، کلیه دانش آموزان دختر دوره متوسطه شهرستان جلفا در سال تحصیلی 1400-1399 به تعداد 672 نفر بود که با استفاده از فرمول کوکران حجم نمونه مشخص گردید و اعضای نمونه توسط پرسشنامه GHQ- 12، مقیاس اضطراب بیماری کرونا (علیپور، 1398)، و همبستگی اجتماعی (بر اساس پرسشنامه بهزیستی اجتماعی کیز و شاپیرو، 2004) بهصورت مجازی و از طریق شبکههای اجتماعی مورد ارزیابی قرار گرفتند.
نتایج تحلیل رگرسیون مدل پیشبینی نمرات GHQ (به تصویر صفحه رجوع شود) جدول 3 نشان میدهد که پیشبینی سلامت روان بر اساس همبستگی اجتماعی و اضطراب ناشی از کووید- 19 معنادار بوده و این مدل قادر است تا 43 درصد از تغییرات سلامت روان را تبیین کند.
در ج Waterman Waterman Waterman, Schwartz, Zamboanga, Ravert, Williams, Agocha & Donnellan Ryff Ryff Emile Durkheim Emile Durkheim ایران با توجه به فرهنگ جمع گرایانه و ارزشهای ملی و دینی مبتنی بر یکپارچگی و همبستگی، همواره در شرایط بحرانی شاهد آن بودهایم که ساختارهای تازه بر اساس این ارزش ها شکلگرفتهاند و موجب وفاق و همبستگی اجتماعی و مشارکت جمعی شده است (نجاریان و برانی سده، 1379).
بنابراین مشخص میشود که شرایط بحرانی همهگیری بیماری کووید- 19 علاوه برافزایش عوامل منفی مانند اضطراب، باعث ایجاد عوامل مثبتی مانند همبستگی و مشارکت اجتماعی نیز شده است که بهصورت منفی و مثبت بر سلامت روان تأثیرگذار هستند.