رابطه امید به زندگی و خودتنظیمی ‌با عملکرد تحصیلی با میانجی گری سرزندگی تحصیلی دانش آموزان مقالة

مقدمه: نظام آموزشی را زمانی می‌توان موفق و کارآمد دانست که عملکرد تحصیلی فراگیران آن به بیشترین و بالاترین رقم برسد لذا هدف این پژوهش، تعیین رابطه امید به زندگی و خودتنظیمی ‌با عملکرد تحصیلی با میانجی‌گری سرزندگی تحصیلی دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه بود.روش پژوهش: این مطالعه به روش همبستگی انجام شد و همچنین با استفاده از معادلات ساختاری به نقش میانجی گری سرزندگی تحصیلی نیز پرداخته شد. جامعه‌ی آماری پژوهش شامل کلیه ی دانش آموزان دختر دوره‌ی متوسطه دوم شهر تهران در سال تحصیلی 98 - 1397 بود. نمونه‌ی پژوهش 330 نفر از دانش آموزان جامعه مورد بحث بود و برای انتخاب نمونه مورد نظر از بین دانش آموزان از روش نمونه گیری خوشه‌ای چند مرحله‌ای و در گام بعدی، از روش تصادفی استفاده شد. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه بود که در این پژوهش علاوه بر فرم مشخصات فردی محقق ساخته از پرسشنامه‌های عملکرد تحصیلی فام و تیلور، پرسشنامه سرزندگی تحصیلی مارتین و وارش و پرسشنامه امید به زندگی اشنایدر و پرسشنامه خودتنظیمی ‌بوفارد استفاده شد.  جهت بررسی اثر نقش میانجی بین متغیر‌های مورد مطالعه در این پژوهش در مدل ساختاری از روش بوت استرپ استفاده شد و رابطه امید به زندگی با عملکرد تحصیلی نقش میانجی سر زندگی تحصیلی مورد بررسی قرار گرفت.یافته‌ها: نتایج نشان داد رابطه خود تنظیمی ‌و عملکرد تحصیلی با نقش میانجی سر زندگی تحصیلی دارای اثر کامل و اثر مستقیم معنادار می‌باشند ، اما اثر غیر مستقیم معنادار نمی‌باشد. همچنین رابطه خود تنظیمی ‌و عملکرد تحصیلی با نقش میانجی سر زندگی تحصیلی نشان داد، اثر کامل و اثر مستقیم و اثر غیر مستقیم معنادار نمی‌باشند.نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج می‌توان گفت، در بین متغیرهای مورد اندازه گیری هیچ اثر میانجی وجود ندارد، در واقع، سرزندگی تحصیلی قادر نیست رابطه میانجی در رابطه بین متغیر خود تنظیمی ‌و عملکرد تحصیلی نقش داشته باشد.

AbstractIntroduction: The educational system can be considered successful and efficient when the academic performance of its learners reaches the highest and highest figure, the aim of this study was to determine the relationship between life expectancy and self-regulation with academic performance mediated by the academic vitality of female high school students.Methods: This study was a correlational study and also used structural equations to mediate the role of academic vitality. The statistical population of the study included all female high school students in Tehran in the academic year 2019-2020. The research sample was 330 students in the community and multi-stage cluster sampling method was used to select the sample from among the students and in the next step, random method was used. The data collection tool was a questionnaire that in this study, in addition to the researcher-made demographic information form, consisted of Pham and Taylor, Academic Performance Questionnaire, Martin and Warsh and Schneider Life Examination Questionnaire) and self-regulatory questionnaire. Beaufort was used. In order to investigate the effect of mediating role between the variables studied in this study, the bootstrap method was used in the structural model and the relationship between life expectancy and academic performance as mediating role in academic life was investigated.Results: The results showed that the relationship between self-regulation and academic performance and the mediating role of academic life have a complete effect and a significant direct effect, but the indirect effect is not significant. Also, the relationship between self-regulation and academic performance with the mediating role of academic life showed that the full effect and direct effect and indirect effect are not significant.Conclusion: According to the results, it can be said that there is no mediating effect among the measured variables. In fact, academic vitality is not able to mediate the relationship between the self-regulatory variable and academic performance