خلاصة:
این گزاره که «زنان مذهبی‌تر از مردانند» یکی از معدود گزاره‌های تعمیمی است که دانشمندان علوم اجتماعی، بالاخص جامعه‌شناسان دین، بر آن اتفاق‌نظر داشته‌اند. با وجود این، تبیین چرایی آن یک معمای علمی محسوب شده و نظریه‌های متعددی برای تبیین این شکاف جنسیتی در دینداری ارایه گردیده است. این مقالة پژوهشی با هدف وارسی اعتبار تجربی نظریة امنیت حیاتی در ایران، حول محور این پرسش سازمان یافت که تا چه حد شاخص‌های امنیت حیاتی می‌توانند شکاف جنسیتیِ دینداری در ایران را تبیین کنند؟ در این راستا، ابتدا استدلال‌های نظریة امنیت حیاتی در قالب فرضیات تحقیق فرموله گردید. سپس، با واحد تحلیل قرار دادن «استان» و استفاده از روش تطبیقی درون‌کشوری، فرضیه‌های مذکور با داده‌های مربوط به کلیة استان‌های ایران مقابله شد تا میزان انطباق و تناظر پیش‌بینی‌های نظریة امنیت حیاتی با شواهد تجربی مورد ارزیابی قرار گیرد. در نهایت، یافته‌های مربوط به آزمون تجربی رابطة میان امنیت حیاتی با شکاف جنسیتیِ دینداری در ایران با روش تطبیقی درون‌کشوری و تحلیل بین‌استانی نشان داد که هیچیک از فرضیات بازنمای تئوری امنیت حیاتی مورد تأیید واقع نمی‌شوند. در حقیقت، یافته‌های این تحقیق نتوانست حمایت جدی و قابل اعتمادی برای تئوری امنیت حیاتی در تبیین شکاف جنسیتیِ دینداری در بافت جمعیت مسلمانان و قلمروی استان‌های کشور ایران فراهم آورد.
The statement that "women are more religious than men" is one of the few general statements that social scientists, especially sociologists of religion, have consensus on. Nevertheless, explaining why is considered a scientific puzzle, and several theories have been proposed to explain this gender gap in religiosity. This research paper was organized with the aim of examining the empirical validity of the theory of existential security in Iran, around the question of to what extent the indicators of existential security can explain the gender gap of religiosity in Iran? In this regard, the arguments of critical safety theory were first formulated in the form of research hypotheses. Then, by assign the unit of analysis to "province" and using the within country comparative method, the hypotheses were compared with the data of all provinces in Iran to assess the degree of conformity of the predictions of the theory with empirical evidence. Finally, the findings of the empirical test of the relationship between existential security and the gender gap of religiosity in Iran by within country comparative method and inter-provincial analysis showed that none of the hypotheses representing the theory of existential security are confirmed. In fact, the findings of this study failed to provide seriously and reliability support for the theory of existential security in explaining the gender gap of religiosity in the context of the Muslim population and the provinces of Iran.
(
, 
, 
)
