واين آدم را کاشته بوديم در خاک قطعه ي هنرمندان بهشت زهرا و آمده بوديم و اين آدم عمران تنهايي ما را تاب نياورده ، مثل هميشـــه از خودش عبور کرده بود.
» و او پاسخ ميداد: «جاده دوطرفه است » واقعيت اتفاق ديگري بود که چرت روياهايمان را پاره کرد، و فهميديم که جاده به ســمت مهرباني تو عمران از اينجا تا شماره ١٤٢ قطعه ي هنرمندان بهشت زهرا، نه ، تا آن سوي جهان و تا ابد به سوي تو يک طرفه است و سکوت سينه ي ما از پشت هيچ گوشي تلفني ديگر به نام تو صــدا نميشــود.
(
, 
, 
)
