خلاصة:
پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش روانشناسی وحدتمدار بر خودشفقتورزی و صمیمیت زناشویی در مادران در مرحله آشیانۀ خالی انجام شد. روش پژوهش نیمهآزمایشی با طرح پیشآزمون_پسآزمون، گروه گواه و پیگیری ۲ ماهه بود. جامعۀ آماری متشکل از مادران در مرحلۀ آشیانه خالی شهر تهران بود. روش نمونهگیری به صورت هدفمند بود و با در نظر گرفتن معیارهای ورود به مطالعه، ۲۴ مادر در دو گروه ۱۲ نفری به صورت تصادف گمارده شدند. گروه آزمایش در ۶ جلسه حضوری آموزش روانشناسی وحدتمدار، هفتهای یکبار، به مدت ۱۲۰ دقیقه شرکت و ۶ جلسه تمرین در منزل را دریافت کردند و گروه گواه در فهرست انتظار قرار گرفتند. ابزار پژوهش، فرم کوتاه خود شفقتورزی و مقیاس صمیمیت واکر بود. جهت تجزیه و تحلیل دادهها، از آمار توصیفی و آزمون تحلیل کوواریانس تک متغیره استفاده شد. نتایج نشان داد که آموزش روانشناسی وحدتمدار بر بهبود خودشفقت ورزی مادران در مرحله آشیانۀ خالی، اثربخشی معناداری دارد. اما اثربخشی این مداخله بر صمیمیت زناشویی این افراد معنادار نبود. این نتایج پس از پیگیری ۲ ماهه نیز پایدار بود. بنابراین آموزش روانشناسی وحدتمدار میتواند به عنوان یکی از مداخلات روانشناختی مؤثر بر افزایش خودشفقتورزی مادران در مرحلۀ آشیانۀ خالی مورد استفاده قرار گیرد.
The purpose of this study was to determine the effectiveness of unity-oriented psychology training on Self-compassion and Marital Intimacy in Mothers in the empty nest stage. A quasi-experimental research method with a pretest-posttest, control group, and 2-month follow-up was used in this study. The statistical population consisted of Mothers in the empty nest stage of Tehran. The sampling method was purposive and 24 according to the inclusion criteria, 24 mothers were randomly assigned into two groups of 12 each. The experimental group participated in 6 sessions of Unity-Oriented Psychology training, once a week, for 120 minutes, and 6 home exercise sessions and the control group was on the waiting list. Research instruments were the Walker and Thompson Intimacy Scale (IS) and the Self-Compassion questionnaire-Short Form (SCS). Descriptive statistics and one-way analysis of covariance were used for data analysis. The results showed that the unity-oriented psychology training had a significant effect on Increasing self-compassion in mothers in the empty nest stage but the effect of this intervention on Marital intimacy was not significant. These results were also consistent after a 2-month follow-up. According to the findings of this study, unity-oriented psychology training can be considered as an effective way to Increasing the self-compassion of mothers in the empty nest stage.
ملخص الجهاز:
اثربخشي آموزش روان شناسي وحدت مدار بر خود شفقت ورزي و صميميت زناشويي در مادران در مرحله آشيانة خالي Effectiveness of Unity-Oriented Psychology Training on Self-compassion And Marital Intimacy in Mothers in the Empty nest stage فرزين ابراهيمي قيه قشلق (نويسنده مسئول ) Farzin Ebrahimi ghiya gheshlagh * Master of Family clinical psychology, Department کارشناس ارشد روان شناسي باليني خانواده ، پژوهشکده خانواده ، دانشگاه of psychology, Family Research Institute, Shahid شهيد بهشتي، تهران ، ايران .
چکيده Abstract The purpose of this study was to determine the پژوهش حاضر با هدف تعيين اثربخشي آموزش روان شناسي وحدت مدار بر effectiveness of unity-oriented psychology training on خودشفقت ورزي و صميميت زناشويي در مادران در مرحله آشيانۀ خالي Self-compassion and Marital Intimacy in Mothers in the empty nest stage.
براي مثال در پژوهش کرمي (١٣٩٥)، اثربخشي آموزش روان شناسي وحدت مدار در شفقت خود و تاب آوري زنان مبتلا به سرطان پستان ؛ نصيري هانيس (١٣٩٤)، تأثير مداخلۀ آموزشي 1 مبتني بر روان شناسي وحدت مدار بر تنيدگي، خودشکوفايي و رابطه مادر و کودک مادران کودکان مبتلا به درخودماندگي (اتيسم )؛ رحيمي (١٣٩٦)، اثربخشي آموزش روان شناسي وحدت مدار بر رضايت از زندگي زناشويي و بهزيستي رواني زوجين ؛ و اسکندري (١٣٩٨)، تأثير هنردرماني وحدت مدار بر احساس تنهايي و اميد به زندگي در سالمندان ، اثربخشي مداخلات مبتني بر اين نظريه تأييد شده است .
از اين رو اين پژوهش در نظر دارد، اين سؤال را پاسخ دهد که آيا آموزش روان شناسي وحدت مدار به منزلۀ يک رويکرد درماني-معنوي، اثربخشي معنيدار و باثباتي بر بهبود خود شفقت ورزي و صميميت زناشويي مادران در مرحله آشيانۀ خالي دارد؟ روش طرح پژوهش حاضر از نوع نيمه آزمايشي با پيش آزمون -پس آزمون ، گروه گواه و دوره پيگيري است .