یادی از بدیل خاقانی در عصر ما استاد مهرداد اوستا مقدمة ومراجعة

"وی با تصحیح«دیوان سلمان ساوجی»در سن 22 سالگی‌ و انتشار نخستین مجموعه شعر خود با نام«از کاروان رفته»-که گنجینه ارزشمندی در شعر فاخر فارسی است-تحسین تمامی صاحبنظران را نسبت‌ به خود برانگیخت و در سالهای بعد،با خلق آثاری‌ با عناوین«پالیزبان»و«از امروز تا هرگز»آنچنان‌ قدرتی در زمینه نویسندگی از خود به منصه ظهور رساند که منتقدین ادبی قدرت نویسندگی وی را در حد رمبو و بودلر(1)ارزیابی کردند و دکتر عبد الحسین زرین‌کوب،در نقد کتاب«پالیزبان» چنین نوشت:«به هر حال اثر تازه مهرداد اوستا در عین آنکه در حیث لفظ،رنگ ادب کلاسیک فارسی‌ را دارد و از حیث مضمون غالبا نفوذ رمانتیک‌ اروپایی را عرضه می‌دارد،در ادب ما تازگی دارد و به هیچ وجه چیزی معمولی،مبتذل و سطحی نیست‌ و از ورای آن ذوق و قریحه‌ای سرشار و قوی تجلی‌ دارد. (4) شاید شاعری به دلیل استعداد و ممارست در یک‌ رشته شعری خاص،غزلسرا،قصیده‌سرا و یا مثنوی‌سرای برجسته‌ای شود،اما کمتر اتفاق‌ می‌افتد شاعری در سرودن تمامی انواع شعر، زیباترین آثار را خلق نماید و استاد اوستا شاعری بود که در ساختن همه نوع شعری توانایی خارق العاده از خود نشان می‌داد. تکمیل‌تر از استاد اوستا سراغ نداریم؛زیرا او شاعری توانمند و قصیده‌سرائی بی‌نظیر بود ضمن‌ آنکه نویسنده‌ای قدرتمند و محققی کم‌نظیر بود و در تحلیل نهایی جانشین بر حق ملک الشعرای بهار بود،اما افسوس که از دیدگاه معارضین انقلاب‌ اسلامی جرمش اعتقاد و ایمان نسبت به اسلام و انقلاب اسلامی بود و به همین لحاظ است که آن‌ گروه در درگذشتش سکوت اختیار کردند و بهر تقدیر این مرد بزرگ متاسفانه هنوز هم در جامعه‌ ایران آن طور که باید و شاید معرفی‌ نشده است»."