خلاصة:
Theories on the relationship between money and inflation had largely been shaped around the positive relationship and money causality for inflation before the Post-Keynesians. Since the 1980s, this idea emerged that there might be no correlation between money growth and inflation. In the case of existence, the causality is reversed, so money is endogenous somehow. However, practically there is a suspicion that the causality between money growth and inflation is not fixed and linear. According to the experience of Turkey in the last seven decades, which has experienced fluctuated inflation rates, it is supposed that the causal relationship between Broad Money Growth (BMG) and inflation is not constant. This paper examines this idea over 1961–2019 using a Markov Switching Vector Autoregressive model (MS-VAR), which allows for regime shifts. Findings show that the causal relationship between BMG and inflation has not been constant, and different regimes have generated different causality orientations. There was a one-way causality from inflation to BMG during 1971–2001 that inflation rates were high. Whereas, during 1961–70 and 2002–19, when the Turkish economy experienced milder inflation rates, there was a one-way causal relationship from BMG to inflation.
تا پیش از ظهور دیدگاههای پساکینزی، نظریات درباره رابطه میان پول و تورم عمدتا پیرامون رابطه مثبت میان این دو متغیر و علیت پول به تورم شکل گرفته بود. تجربیات نظری و عملی سه دهه اخیر این ایده را مطرح کرده که ممکن است بین رشد پول و تورم همبستگی وجود نداشته، یا حتی علیت معکوس، یعنی از تورم به پول وجود داشته باشد. بنابراین پول به نوعی درون زا است. با توجه به مناقشات نظری و تجربی و تجربه کشور ترکیه در هفت دهه اخیر که از تورمهای نسبتا بالا تا نرخهای پایین تورم را تجربه کرده است، این مقاله با لحاظ کردن مقتضیات زمانی و اثار نامتقارن، به بررسی رابطه علی بین رشد پول و تورم در ترکیه با استفاده از ازمون علیت گرنجر مارکوف سويیچینگ برای دوره زمانی 2019-1961 پرداخته است. یافتهها نشان میدهد جهت رابطه علی بین متغیرهای یادشده ثابت نبوده و بسته به شرایط هر یک از این متغیرها و مقتضیات زمانی حاکم بر اقتصاد ترکیه، متفاوت بوده است. بر اساس یافتهها، در سالهایی که اقتصاد ترکیه نرخ های تورمی ملایمتری را تجربه کرده است (سالهای 1976-1962 و 2019-2002)، رابطه علی یکطرفه از رشد پول به تورم وجود داشته است ولی در سالهایی که اقتصاد ترکیه به شدت تورمی بوده (سالهای 2001-1977)، این رابطه علی برعکس بوده و تورم خود باعث رشد پول شده است. این نتیجه با یافتهها در کشورهای دیگر از جمله ایران متناسب است و از اینرو توصیه سیاستی این تحقیق برای کنترل تورم، اولا کنترل رشد نقدینگی و ثانیا کنترل تعیینکنندههای دیگر تورم در سالهای با تورم بالا برای جلوگیری از بازتولید رشد نقدینگی یا همان علیت معکوس است.