خلاصة:
محافظه گرایی پدیداری، رویکردی در توجیه معرفتشناساسانه است که با تکیه بر «بهنظر رسیدن» و «پدیدار»، تلاش دارد نظریهای برای توجیه درونی و غیراستباطیِ حداقل برخی از باورهای انسان را فراهم آورد. بر این اساس توجیه و عدم توجیه، رابطهای مستقیم با وضعیت ذهنی عامل معرفتی دارد. ایدهی مرکزی این نظریه این است که اگر چیزی برای یک عامل معرفتی صادق به نظر بیاید، و هیچ دلیلی نیز وجود نداشته باشد که آن چیز آنگونه که به نظر میآید نیست، آن عامل معرفتی در باور به آن امر، حداقل به میزانی، دارای توجیه و عقلانیت است. ما در این مقاله، با نگرشی همدلانه، این دیدگاه نوین را تقریر کرده و تلاش خواهیم کرد علاوه بر تبیین مولفههای اصلی آن، که مهمترین آن تبیین «به نظر رسیدن» به عنوان یک وضعیت ذهنی التفاتی دارای ویژگی پدیداری خاص است، مهمترین نقدهای وارد شده بر محافظهگرایی پدیداری را پاسخ دهیم و نشان دهیم که این دیدگاه، دیدگاهی قابل توجه در توجیه و عقلانیت باورهای معرفتی به شمار میآید.
Phenomenal Conservatism is an approach to epistemological justification that, based on "appearances" and "seemings" and in line with the theory of common sense epistemology, attempt to set up an internal and non-inferential justification, at least for some kind of beliefs. According to this view, justification and non-justification have a direct relationship with the mental state of the agent. Based on this assumption that “Things are as they seem”, phenomenal conservatism offers its central idea that if, for an agent, something seems to be true -and there is no defeater for that until doubting in - that agent thereby has at least some justification for believing that. In this article, we will interpret this new approach with an empathetic attitude and, in addition to explaining its main components, we will effort to answer the most important objections of phenomenal conservatism and show that this view is a significant approach to the justification and rationality of human beliefs.
ملخص الجهاز:
ايده ي مرکزي اين نظريه اين است که اگر چيزي براي يک عامل معرفتي صادق به نظر بيايد، و هيچ دليلي نيز وجود نداشته باشد که آن چيز آنگونه که به نظر ميآيد نيست ، آن عامل معرفتي در باور به آن امر، حداقل به ميزاني ، داراي توجيه و عقلانيت است .
ما در اين مقاله ، با نگرشي همدلانه ، اين ديدگاه نوين را تقرير کرده و تلاش خواهيم کرد علاوه بر تبيين مولفه هاي اصلي آن، که مهم ترين آن تبيين «به نظر رسيدن » به عنوان يک وضعيت ذهني التفاتي داراي ويژگي پديداري خاص است ، مهم ترين نقدهاي وارد شده بر محافظه گرايي پديداري را پاسخ دهيم و نشان دهيم که اين ديدگاه ، ديدگاهي قابل توجه در توجيه و عقلانيت باورهاي معرفتي به شمار ميآيد.
هم صدا با معرفت شناسان اين نحله ي فکري که قائل هستند براي توجيه باورهاي مربوط به فهم متعارف ٥ بايد تجارب ديگري را نيز مسلم و صادق فرض کنيم ، مايکل هيومر٦ اصل محافظه گرايي پديداري ٧ را مطرح کرد.
تمام تلاش محافظه گرايي پديداري اين است که رويکرد خود را به عنوان بهترين و شايد تنها نظريه ي درون گرايانه توجيه ، مطرح کند و به نظر دلايلي براي اين امر دارد.
in Seemings and Justification: New Essays on Dogmatism and Phenomenal Conservatism, C.
in Seemings and Justification: New Essays on Dogmatism and Phenomenal Conservatism, C.
in Seemings and Justification: New Essays on Dogmatism and Phenomenal Conservatism, C.
in Seemings and Justification: New Essays on Dogmatism and Phenomenal Conservatism, C.