ملخص الجهاز:
"در این دو بیت از آغاز غزل 612 توجه کنید: تا با غم عشق آشنا گشتیم از نیک و بد جهان جدا گشتیم تا هست شدیم در بقای تو از هستی خویشتن فنا گشتیم اگر به جای«گشتیم»شناسه‌ای به قوافی این ابیات اضافه کنیم و یا مثلا فعل«شدیم یا شده‌ایم» را قرار دهیم،هیچ مشکلی ایجاد نخواهد شد، مگر در وزن که«زحافات»آن را تغییر می‌دهد: تا با غم عشق آشناییم از نیک و بد جهان جداییم تا هست شدیم در بقای تو از هستی خویشتن فناییم تنها از غزل 600 تا 650 این غزلیات چنین حال و وضعی دارند(600،603،604،612، 615،621،628،640)گاه ردیفهای فعلی در تداعی تصاویر نقشی ندارند اما از نظر زبانی با عناصری در بیت ترکیب شده‌اند که حذف آنها در محور همنشینی بیت موجب خلل معنایی می‌شود مثل ردیف«گرفتیم»در غزل 613 که تعابیری چون «کم چیزی گرفتن»،«ترک چیزی گرفتن»یا«گرفتن» به معنی شروع کردن که به سختی می‌توان کلمه‌ای دیگر جانشین آنها کرد و یکدستی غزل را حفظ نمود.
(630،629،635،636،641،654، 655،658،662،683 و 684) از جمله تأثیرات ردیف در تصاویر شعری، تأثیری است که در ساختار و قالب تصاویر دارد، مثلا ردیفهای«نداشت»،«خوشترست و نیکوترست»سبب شده اغلب غزلهایی که این کلمات ردیف آنها هستند،تصاویرشان ساخت تفضیلی بیابند،بدین معنی که مشبه به هایی معروف شعر فارسی ذکر شده و معشوق یا اعضایش یا صفات مربوط بدو در هر مورد بر آنها رجحان نهاده شده است و علاوه بر آن تعبیرات و تصاویر کلیشه‌ای را بصورتی موجز و فشرده،در غزل سبب می‌شوند که جای خلق تصاویر اصلی و مادر را می‌گیرند،از این گذشته حتی تصاویری را نیز تکرار کرده است:مثل غزل 129 با ردیف«نداشت»،در بیت سوم و چهارم لعل(استعاره از لب)را بر آفتاب رجحان نهاده است و حتی ساخت جمله‌ها نیز همانندست؛سه بار بصورت استفهامی«کیست»را در آغاز مصراع نخستین ابیات پایانی این غزل آورده است و در مجموع شش بار خورشید را از عناصر تصویرها قرار داده و البته همه تصاویری کلیشه‌ای و قدیمی‌اند."
(
, 
, 
)
