خلاصة:
رضایت زوجین از عوامل اساسی تعیین کیفیت زندگی مشترک و نحوه حل تعارضات زناشویی است، بااینحال در ارتباط با سایر سازههای موثر کمتر مورد توجه قرار گرفته است. هدف از این پژوهش تعیین اثربخشی آموزش مهارتهای ارتباطی بر رضایت زناشویی و کاهش تعارضات زناشویی دانشجویان زن دانشگاه علوم پزشکی اصفهان بود. روش پژوهش نیمهآزمایشی با پیشآزمون-پسآزمون و دوره پیگیری با گروه گواه بود. جامعه آماری کلیه دانشجویان زن متاهل دانشگاه علوم پزشکی 25 تا 40 ساله بودند که از بین آنها تعداد 45 نفر به شیوه نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند و بهصورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه قرار گرفتند. با استفاده از پرسشنامههای رضایت زناشویی اینریچ و تعارضات زناشویی ثنایی دادههای پیشآزمون، پسآزمون و پیگیری برای هر مشارکتکننده به دست آمد. گروه آزمایش به مدت ده جلسه و هفتهای دو بار تحت آموزش مبتنی بر مهارتهای ارتباطی قرار گرفتند و گروه گواه هیچ مداخلهای دریافت نکردند. برای تجزیهوتحلیل دادهها، از تحلیل واریانس مکرر و نرمافزار SPSS-23 استفاده شد. نتایج تحلیل دادهها نشان داد میزان رضایت زناشویی در گروه آزمایش، میانگین (انحراف معیار) رضایت زناشویی از (76/8)20/126 در قبل از مداخله به (47/9) 60/155 بعد از مداخله و به (26/9) 60/162 در مرحله پیگیری افزایش یافت، همچنین در گروه گواه، میانگین (انحراف معیار) رضایت زناشویی زنان از (64/10) 26/126 در قبل از مداخله به (89/10) 46/124 بعد از مداخله و به (74/8) 40/121 در دوره پیگیری کاهش یافت (01/0P<). تفاوت گروه آزمایش در هر سه مرحله از نظر آماری معنادار بود، بجز مرحله پسآزمون و پیگیری که این تفاوت از نظر آماری معنادار نبود (01/0>P). همچنین در زمینهٔ تعارضات زناشویی در گروه آزمایش، میانگین (انحراف معیار) از (86/5)06/136 در قبل از مداخله به (17/6) 86/110 بعد از مداخله و به (5) 102 در مرحله پیگیری کاهش یافت. همچنین در گروه گواه، میانگین (انحراف معیار) تعارض زناشویی زنان از (83/4) 33/137 در قبل از مداخله به (53/4) 46/135 بعد از مداخله و به (70/6) 60/134 در مرحله پیگیری کاهش یافت، که این تفاوت از نظر آماری معنادار بود (01/0P<). این مطالعه نشان داد آموزش مهارتهای ارتباطی توانسته منجر به کاهش تعارضات زناشویی و افزایش سطح رضایت زناشویی زنان در مراحل پسآزمون و پیگیری شود.
AbstractThe aim of this study was to determine the effectiveness of communication skills training on marital satisfaction and reduce marital conflict in female students of the University of Medical Sciences. The research method was quasiexperimental with pre-test-post-test design Including a control group control group. The statistical population of the study Consisted of the total number of female students of the University of Medical Sciences 25-40 years old, from which 30 women were selected by convenience sampling method and were randomly divided into experimental and control groups. Pre-test, post-test and follow-up data were obtained for each participant using Inrich Marital Satisfaction and Sanaei,s Marital Conflict Questionnaires. The experimental group underwent communication skills training for ten sessions twice a week and the control group did not receive any intervention. Data were analyzed by Repetead measure ANOVA with SPSS software version 22. In the experimental group, the mean (standard deviation) of marital satisfaction increased from 126.20 (8.76) before the intervention to 155.60 (9.47) after the intervention and to 162.60 (9.26) in the follow-up. Follow-up increased, also in the control group, the mean (standard deviation) of women's marital satisfaction increased from 126.26 (10.64) before the intervention to 12.446 (10.89) after the intervention and to (84.8) 121/40 decreased during the follow-up(p < 0.01). The difference between the experimental group in all three stages was statistically significant, except for the post-test and follow-up, which were not statistically significant (P <0.01). In the experimental group,
ملخص الجهاز:
و اساساً بر اساس نظر اسماعيل پور، خواجه و مهدوي (١٣٩٢) مهارت هاي ارتباطي زوجين سازه اي مهم و مؤثر در پيش بيني رضايت زناشويي زوجين محسوب ميشود، ضمن اينکه ديپلوي و ديبر٢(٢٠١٨) نيز نشان دادند که اين راهبرد براي بهبود تعارضات زناشويي نيز کاربردي و مؤثر بوده است ، چراکه اين راهبرد ميزان منطق در تعارض و گفت وگوي مسالمت آميز در زوجين را تبيين مينمايد (لي، کائو، ژو، جو، لان و همکاران ٢٠١٨،٣).
بنابراين با توجه به اهميت سلامت روان شناختي و ارتباطي زوجين و تأثيري که بر ساير اعضاي خانواده به ويژه فرزندان دارد، و به جهت جبران خلأ پژوهشي و هدايت ساير پژوهشگران در مسيري متفاوت هدف از اين پژوهش بررسي اثربخشي مهارت هاي ارتباطي بر رضايت زناشويي و تعارضات زناشويي دانشجويان زن داراي تعارضات زناشويي دانشگاه علوم پزشکي است .
پيشينه پژوهش پژوهشگران نام پژوهش نوع پژوهش نتايج اين مداخله روي رضايت مندي اثربخشي آموزش مهارت هاي شبه تجربي به همراه زناشويي، ارتباطات ، حل تعارض ، حسن نژاد، زينال زاده ارتباطي بر تعارضات زناشويي پيش آزمون -پس آزمون تحريف آرماني و مقياس کل و محمدنژاد (١٣٩٥) زنان نابارور با گروه کنترل رضايت زناشويي زنان نابارور تأثيرگذار بوده است .
بحث و نتيجه گيري نتايج حاصل از تحليل داده هاي پژوهش نشان داد که آموزش مهارت هاي ارتباطي به زنان منجر به بهبود رضايت زناشويي و کاهش سطح تعارضات زناشويي در آنان گرديده و اين نتيجه در گذر زمان نيز پايدار بوده است .