خلاصة:
هدف پژوهش حاضر، تعیین اثربخشی آموزش مثبت اندیشی بر افزایش تعلق بر باشگاه و فرسودگی ورزشی دانش آموزان ورزشکار پسر مقطع دوم متوسطه شهرتبریز میباشد. روش تحقیق نیمه آزمایشی و بصورت پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل میباشد. نمونه مورد مطالعه شامل 40 دانشآموز در قالب دو گروه میباشد شامل 20 دانشآموز به عنوان گروه آزمایشی و 20 دانشآموز به عنوان گروه کنترل، که به روش نمونهگیری تصادفی خوشهای چند مرحلهای انتخاب شدند. گروه آزمایش طی 8 جلسه 30 دقیقهای، هفتهای دوبار در جلسات گروهی آموزش مثبت اندیشی شرکت کردند و گروه کنترل هیج مداخلهای دریافت نکرد. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه احساس تعلق به باشگاه (بری، بتی، وات، 2004) پرسشنامه مثبت اندیشی اینگرام و ویسنیکی (1998) میشود. برای تحلیل دادهها از روش تحلیل کواریانس استفاده شد. نتایج نشان داد که آموزش مثبت اندیشی تاثیر معناداری بر احساس تعلق به باشگاه در بین دانشآموزان ورزشکار داشت. نتیجهگیری: آموزش مثبت اندیشی میتواند احساس تعلق به باشگاه را بهبود بخشد؛ بنابراین، پیشنهاد میشود از این برنامه برای بهبود احساس تعلق به باشگاه دانشآموزان ورزشکار استفاده شود.
The aim of this study was to determine the effectiveness of positive thinking training on increasing club affiliation and sports burnout of student athletes male high school students in Tabriz.The research method is quasi- experimental and pre-test-post-test with a control group. The study sample consisted of 40 students in two groups( including 20 students as an experimental group and 20 students as a control group) who were selected by multi-stage cluster random sampling. The experimental group participated in 8 sessions of 30 minutes, twice a week in group session of positive thinking training and the control group did not receive any intervention. Research tool include the club feeling questionnaire (Barry, Betty, Watt, 2004) and the Ingram and Wisnicky (1998) positive thinking questionnaire. Analysis of covariance was used to analyze the data. The results showed that positive thinking training had a significant effect on the sense of belonging to the club among student-athletes.
Conclusions: positive thinking training can improve the sense of belonging to the club, therefore, it is suggested that this program be used to improve the sense of belonging to the athlete student club.
ملخص الجهاز:
با توجه به مطالب ذکر شده مي توان سوال اصلي تحقيق و دغدغه اصلي محقق را چنين بيان کرد که : تاثير مثبت انديشي بر افزايش تعلق بر باشگاه و فرسودگي ورزشي دانش آموزان ورزشکار دبيرستان هاي شهر تبريز چگونه است ؟ روش شناسي تحقيق روش تحقيق از نوع نيمه آزمايشي و با استفاده از پيش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل ميباشد.
ميزان اين تفاوت يعني مجذور اتا ٠/٨٩١ و توان آماري مساوي با ١/٠٠٠ شده است اين نتايج نشان دهنده آن است که آموزش مثبت انديشي در بهبود حس تعلق بر باشگاه دانش آموزان تأثير دارد و از نظر آماري (٠٠٥>P نيز معنادار ميباشد.
197 نتيجه گيري يافته هاي پژوهش نشان داد که روش آموزش مثبت انديشي بر ميزان فرسودگي ورزشي و حس تعلق به باشگاه دانش آموزان را افزايش مي دهد.
-برخورداري،حميد،رفاهي،ژاله ،فرح بخش کيومرث ،(١٣٩٨)، اثر بخشي آموزش مهارت هاي مثبت انديشي به شيوه هاي گروهي بر انگيزه هاي پيشرفت عزت نفس و شادکامي دانش آموزان پسر پايه اول دبيرستان جيرفت ،فصلنامه عملي –پژوهشي رهيافت نو در مديريت آموزشي،دانشگاه آزاد اسلامي واحد مرودشت ،سال دوم -شماره پنجم ،پاييز ٩٨،صص ١٤٤-١٣١.
" Predicting Different Types of school Dropouts: A Typological Approach with Two longitudinal samples" Journal of Educational psychology.
Joseph (Eds), Positive psychology in practice New Jersy: John wiley & Sons.
USA, New Jersey,John Wiley & Sons, Inc. Masoumeh Beiranvand, Majid Keramati Moghadam*, Reza Sabounchi, Mahmoud Delphan, Azam Ghafuori and Roghayeh Keramati,(2018), The effectiveness of positive thinking 202 training on perceived stress and happiness in patients with thalassemia major, Article 3, Volume 1, Issue 3, Spring 2015, Page 88-91.