خلاصة:
این جستار به شیوۀ توصیفی- تحلیلی تلاش کرده است به مؤلفه های اعترافی در «دکتر نون زنش را بیشتر از مصدق دوست دارد»، نوشته شهرام رحیمیان بپردازد. از نتایج تحقیق برمی آید که این رمان مدرنیستی با محوریت پنج مؤلفه اساسی ادب اعترافی یعنی برگشت درونی، تغییرو احساس گناه، رنج درونی و عذاب وجدان، تأکید بر مسائل جنسی و مرگاندیشی، بازگوکننده زندگی نسلی از روشنفکران است که به سبب اعتزال سیاسی و احساس حقارت ناشی از شکست با اعتراف به انحرافات اخلاقی و انزوا و بی اعتنایی فردی و اجتماعی به نظاره مرگ درونی و تدریجی خویشتن خویش (ملکتاج) و تباهی آرمانها و امیدهای اجتماعی نشسته اند و در سرانجام حیات خویش، چارهای جز اعتراف به این واپسزدگی و پذیرش نقش منفی و زیانبار خویش ندارند.
This project tried in analytical- descriptive method to recognize and deal with elements of confessional literature in the novel "Dr. Noon loves his wife more than Mossadegh" by Shahram Rahimian. The results show that this modernist novel with focusing on 5 fundamental elements of confessional literature i.e. inner return, change, inner pain, emphasis on sexual issues and thinking about death repeats life of a generation who have been looking inner and gradual death of the reformer elite and as a result death of the own self (Malektaj) and ruin of social ideals and hopes because of political retreat and humiliation feeling due to defeat confessing ethical obliquity, isolation and individual and social indifferences . Therefore, they have no choice at the end of their own life except to confess to this backward movement and to accept their own negative and destructive role.
ملخص الجهاز:
٢-١ پيشينۀ پژوهش اگرچه پژوهش در زمينۀ رمانهاي سياسي- اجتماعي با نگارش چند مقاله با رويکرد تحليل گفتمان انتقادي مورد توجه قرار گرفته است ، مقالاتي مانند «تحليل گفتمان انتقـادي رمان دکتر نون زنش را بيشتر از مصدق دوسـت دارد»، نوشـتۀ سـيد علـي قاسـم زاده و مصطفي گرجي؛ «نخستين داستان سياسـي پـس از انقـلاب اسـلامي بررسـي و تحليـل گفتمان داستان سلول ١٨ از علياشرف درويشيان » نوشتۀ مصـطفي گرجـي؛ «مصـدق و کودتاي ٢٨ مرداد در روايت بزرگ علوي » از ابوالفضل عسگري، بـازخواني مؤلفـه هـاي اعترافي در رمانهاي تحت تأثير کودتاي ٢٨ مرداد در بازة زماني پس از انقلاب اسـلامي پيشــينه اي نــدارد و تــاکنون پژوهشــي در واکــاوي و بازتفســير اين گونــه رمانهــا و جريان شناسي اين نوع رمان نويسي در ايران صورت نگرفته است .
ايـن شخصـيت اصـلي در داسـتان اعترافـي همواره در حال حرکت به غايتي معلوم و مکاني مادي يا معنوي است ؛ گرچه همان طور که استلزيگ اشاره کرده است : اين تعريف به صورت جريان و روند تغيير محدود به فرد اعتراف کننده نميشود و نه تنها مخاطب روايت را در موقعيت دريافت اين اعتراف و شيوة گفتار تحليل - مؤلفه هاي رمان اعترافي در «دکتر نون زنش را بيش از مصدق دوست دارد» نوشتۀ شهرام رحيميان شونده مانند راوي قابل اطمينان قرار ميدهد، بلکه نقش اصلي در اين جريان را به خواننده ميدهد (٥٠ :Ibid).