خلاصة:
هدف: معضل تکرار جرم پس از آزادی محکومین و بازگشت به زندان یکی از مهمترین موضوعات مورد توجه نظامهای کیفری در جهان است. لذا این پژوهش با هدف شناخت عوامل مؤثر بر تکرار جرم و بازگشت به زندان و ارائه راهکارهای کاهش آن انجام گردیده است. روش: این پژوهش به شیوه پیمایشی و با استفاده از ابزار پرسشنامه محقق ساخته توأم با مصاحبه انجام گرفته است. جامعه آماری مشتمل بر کلیه زندانیان سابقهدار زندانهای زاهدان و زابل در 6 ماهه دوم سال 1395، به تعداد 815 نفر میباشد. جهت گردآوری اطلاعات از طریق فرمول آماری کوکران 262 نفر به صورت غیر تصادفی برای زندانهای شهرستانهای زاهدان و زابل به تناسب جمعیت انتخاب، که به ترتیب 156 و 106 نفر برآورد گردید. اطلاعات جمعآوری شده با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی و آزمونهایOne Way Anova ، T test ضریب همبستگی پیرسون، رگرسیون و تحلیل مسیر و با استفاده از نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است.یافتهها و نتایج: حاکی از آن است که متغیرهای محیط نامناسب زندان، محله نامناسب، طرد اجتماعی، توجیه عمل مجرمانه و یادگیری رفتار انحرافی رابطه مثبت و مستقیمی با تکرار جرم نمونه مورد مطالعه داشتهاند. این در حالی است که متغیرهای مستقل حمایت اجتماعی، کنترل اجتماعی و اعتماد اجتماعی رابطه منفی و معکوسی با تکرار جرم زندانیان داشتهاند. همچنین سه متغیر محله نامناسب، طرد اجتماعی و کنترل اجتماعی به ترتیب بالاترین تأثیر را بر متغیر وابسته تکرار جرم داشتهاند.